Toegeven

3 april 2025

Drie berichten uit de kranten van de afgelopen week. (1) Steeds meer scholen stoppen met hun deelname aan het project Lentekriebels omdat veel ouders hebben aangekondigd hun kinderen thuis te houden en medewerkers worden bedreigd. (2) De gemeenteraad van Sint-Michielsgestel heeft besloten dat er geen asielzoekerscentrum in Berlicum komt nadat omwonenden hiertegen hadden geprotesteerd en hun ongenoegen hadden geuit. (3) Een vrouw uit Amersfoort die had deelgenomen aan een demonstratie in Amsterdam krijgt een wijkagent aan de deur die haar een paar vragen wil stellen en duidelijk maakt dat hij meer van haar weet. Op het eerste gezicht hebben deze drie berichten niet direct veel met elkaar te maken, maar bij nader inzien ligt dat toch een stuk genuanceerder. Wat ze met elkaar gemeen hebben is dat onze democratie langzaam maar zeker wordt uitgehold door intimidatie – en dat niemand hiertegen protesteert. Laten we de berichten punt voor punt even doornemen. (1) ‘De week van de lentekriebels’ is een initiatief van de Rutgers Stichting voor seksuele voorlichting aan leerlingen van basisscholen. Hiertegen wordt geprotesteerd door politieke partijen als Forum voor Democratie die met het verspreiden van desinformatie onrust proberen te zaaien en door organisaties als Civitas Christiana, een fossiele lobbyclub tegen multiculturalisme en genderideologie die de maatschappij bestookt met leugens en laster. Dat is dus een vereniging die uit dezelfde hoek komt als de rooms-katholieke criminele organisatie die wereldwijd duizenden kinderen heeft laten misbruiken door mannen in jurken, degenen die zich hieraan schuldig maken wegpromoveert en hun misdaden met de mantel der liefde bedekt. (2) Het asielzoekerscentrum in Berlicum komt er niet omdat de gemeenteraad van Sint-Michielsgestel zwicht voor het mentale, vocale en corporale geweld van de bewoners. Officieel heet het dan in het ambtelijke communiquéjargon dat er ‘geen draagvlak’ onder de bevolking is. In de praktijk komt dit er op neer dat een demonstratie totaal uit de hand loopt, dat de leden van de gemeenteraad ernstig worden bedreigd, dat het stadhuis wordt bekogeld met eieren, verfbommen en fakkels, dat er zwaar vuurwerk wordt gegooid, dat er autobanden in brand worden gestoken en dat er bij wijze van typisch Brabantse verwelkoming varkenspoten aan de hekken worden geknoopt. Nog een worstenbroodje, iemand? En (3) als je in Amsterdam meeloopt in een demonstratie is de kans aanwezig dat je in Amersfoort bezoek krijgt van een wijkagent die graag even met je wil praten, maar vooral laat weten dat ze je al een tijdje volgen en er van op de hoogte zijn dat je binnenkort gaat verhuizen. Hoe dan? Zou het dan toch geen toeval zijn dat onze minister-president een verleden bij de inlichtingendienst heeft? Nee, natuurlijk is dat geen toeval. Je hoeft geen complotdenker te zijn om de signalen te herkennen. Krijg je last van ‘lentekriebels’ in het onderwijs? Wil je ‘geen draagvlak’ voor een AZC in je achtertuin? Heb je behoefte aan een ‘dickschoofje’ om demonstranten af te zeiken? Stuur aan op ontmoediging. Bedien je van bangmakerij. Maak gebruik van afschrikking. Als argumenten er niet toe doen gooi dan bluf in de strijd. Intimidatie werkt. Ze weten ons te vinden. Geef het nou maar toe. En slaap zacht.