Suboptimaal
Christianne van der Wal was tussen 2022 en 2024 een vrij beroerde minister voor natuur en stikstof. Ze kreeg het departementale pluche door haar partij aangeboden omdat ze gedurende de vijf jaar daarvoor de voorzittersstoel van de VVD warm had gehouden. Het hockeymeisje uit Oldenzaal liep met haar klassieke muntschoenen, Schots geruite speldkilt en bitterbal in de adamsappel wonderwel in de maat van het dixielandgetoeter voor al uw feesten en partijen. Toen het serieus werd en politieke diepgang gevraagd werd in plaats van oorverdovende leegte viel ze genadeloos door de mand. Haar eerste daad voor het ministerie waarop radeloze boeren hun laatste restje mesthoop gevestigd hadden was de productie van een landkaart met een overzicht van de gewenste stikstofuitstoot per regio. Het resultaat was een soort kleurplaat voor groep twee zoals je die ook wel aantreft bij een pannenkoekenrestaurant waarbij het niemand opvalt dat Schiermonnikoog opeens in Limburg ligt. Zelf had ze het als verantwoordelijke minister over een ‘houtkoolschets’ als ‘vertrekpunt’ en over ‘richtinggevende emissiereductiedoelstellingen’ maar ze moest wel erkennen dat het geheel niet perfect was, oftewel in haar onnavolgbare vocabulaire ‘suboptimaal’. Dit eufemistische adjectief zou haar verder blijven achtervolgen totdat ze uit haar lijden werd verlost door het einde van Rutte IV, het monsterlijke gedrocht met D66, CDA en ChristenUnie. Haar politieke erfenis bestaat vooral uit de opkomst van de BBB met alle rampzalige gevolgen van dien voor dit land in het algemeen en de entree van Henk Vermeer in het bijzonder. Opgewekt nam ze met 7.500 voorkeurstemmen plaats in de Tweede Kamer hoewel de samenwerking met de PVV ‘niet haar keuze’ was wat gaandeweg ook al snel zou gaan gelden voor het parlementaire handwerk in de coalitiebankjes. En zo kwam er een roemloos einde aan een suboptimaal tijdperk dat ze met een grote uitstoot van welgemeende opluchting vaarwel zei – inclusief de plechtige belofte dat ze onder geen enkel beding burgemeester zal worden, wat me vooral bijzonder goed nieuws lijkt voor gemeenten waar een vacature is. Om het afscheid toch nog een feestelijk tintje te geven, we zijn hier tenslotte bij de VVD, kwam ceremoniemeesteres Dilan Yesilgöz met de volgende slijmtweet op X: ‘We gaan Christianne van der Wal ongelooflijk missen in de kamer. Wat een kanjer. Dank je wel voor al je inzet, en heerlijk te weten dat je op allerlei manieren betrokken blijft bij de club’. Hallo! Kanjer? We hadden toch afgesproken dat alleen Erica Terpstra dat akelawoord nog mag gebruiken? En hoezo: we gaan haar ongelooflijk missen in de kamer? Ze heeft er een jaar gezeten, met de grootst mogelijke tegenzin. Dat ziet ze nu als een investering, want Madame zint op een grootse come back. Is het niet als minister, wat God verhoede, dan wel als burgemeester. Schiermonnikoog, zet je schrap voor Christianne van der Wal.
Copyright Peter Bonder.