Cultuur
Dat de cultuur ernstig onder vuur ligt is niet alleen de schuld van onze regering. Ook de gemeente Amsterdam valt op dit punt veel te verwijten. Zo moesten we tot onze spijt in de landelijke media lezen dat ons geadviseerd werd om de hoofdstad tijdens Koningsdag te mijden. Een van de redenen waarom we niet welkom zijn is het feit dat het feest dit jaar op een zaterdag valt waardoor mensen naar verwacht wordt langer in de stad zullen blijven. Of zoals een woordvoerder het omschrijft: ‘De openbare ruimte, de voorzieningen en de nood- en hulpdiensten zitten tegen hun maximale belasting aan om deze dag beheersbaar, feestelijk en veilig te houden’. Met alle respect, maar dit is natuurlijk een klap in het gezicht van alle provinciale cultuursnuivers die nu verstoken dreigen te blijven van populaire folklore-activiteiten als deurplassen, portiekpoepen, brievenbuskotsen en andere uitingen van ludiek volksvermaak uit het nationale erfgoed. Door dit soort harde maatregelen gaat er weer veel verloren aan waardevolle beleving, gedeelde vreugde en oprechte zorgeloosheid voor de ware fijnproevers van pure beschaving. Bovendien is het koren op de molen van de vele kleinstedelijke criticasters die hierdoor gesterkt worden in hun hardnekkige vooroordeel dat deze traditionele vormen van geciviliseerde jolijt uitsluitend zijn weggelegd voor een selecte bovenlaag van de eigen elite die toch al rijkelijk kan putten uit tal van exclusieve privileges voor de grachtengordel, de havermelkbrigade en de bakfietsendivisie. In dat licht moeten ook vraagtekens gezet worden bij de beslissing van het Concertgebouw om de Mahler Nights te verplaatsen van het Museumplein naar het Vondelpark. De organisatie van dit tiendaagse festival over de beroemde Oostenrijkse componist en dirigent wil een eventuele huldiging van Ajax met de bijbehorende hospitality-exposure voor de relaties van de F-side niet in de weg staan en beide festiviteiten apart alle ruimte geven. Om in voetbaltermen te blijven: hier lag natuurlijk een enorme kans voor open doel om zowel de liefhebbers van klassieke muziek als de supporters van Ajax een voorzet voor het inkoppen te bieden. Er liggen zelfs zoveel raakvlakken op velerlei gebied dat er zonder overdrijven van een potentieel ‘een-tweetje’ sprake was. Neem alleen al de opmerkelijke overeenkomsten tussen de beide hoofdpersonen in spirituele zin: Ajax-trainer Francesco Farioli is als afgestudeerd filosoof iemand die van zijn spelers veel denkwerk vraagt, maar wiens visionaire ideeën niet door iedereen even enthousiast omarmd worden terwijl Gustav Mahler niet alleen gold als een onbegrepen genie, maar ook algemeen bekend stond als een veeleisend persoon die maximale discipline en absolute perfectie verlangde wat hem door zijn musici niet altijd in dank werd afgenomen. Wat zou het mooi zijn geweest als Ajax en het Concertgebouw, twee Amsterdamse instituten van mondiale naam en faam, elkaar ook in het kader van Amsterdam 750 gevonden hadden in een speciale kampioensuitvoering van Symfonie 4 uit 1901, volgens de kenners ‘een van Mahler’s zonnigste en meest opbeurende meesterwerken met een hogere opgewektheid van ongekende allure’. Zeg maar: het verschil tussen het charisma van Jari Litmanen en het chagrijn van Brian Brobbey. Nou ja, alles beter dan dit: (klik hier)
Copyright Peter Bonder.