Voorzitter
Van sommige uitspraken zou je echt hopen dat de politicus die ze gedaan heeft, zich er ook aan zal houden. Zo zei PVV-caviawoordvoerder Dion Graus tijdens het even historische als hilarische debat over de wolf: ‘Als ze de wolven gaan afschieten dan ga ik daar voor liggen’. Nu heeft deze zonderlinge Limburger die ooit BMW’s verkocht in Roermond wel meer bizarre dingen gezegd, correctie: gedurende zijn politieke loopbaan vrijwel uitsluitend baarlijke nonsens uitgekraamd, maar veel invloed heeft hij gelukkig nooit gehad. En toch is hij met zijn monumentale moeflonmontuur de burlende bunzing van een partij die het land nu al bijna een jaar gijzelt met een populistische potpourri van haat, minachting en vooroordelen. Het is ze daarmee zelfs gelukt om in de regering te komen waar ze godzijdank niets weten waar te maken van hun krankzinnige plannen, kwalijke opvattingen en kwaadaardige voorkeuren op het gebied van multicultigendergekkigheid. Het lijkt op ontwrichting, het rijmt op sabotage. Alle beloftes die ze gedaan hebben – van meer geld in de portemonnee tot het wegjagen van de private equity-tollenaars uit de tempels van de zorg en van verlaging van het eigen risico tot behoud van een groot ziekenhuis in Heerlen – zijn ofwel verbroken ofwel vergeten ofwel domweg niet mogelijk – dus waarom zou hun merkwaardigste minkukel Dion Graus zich dan wel aan zijn woord houden? Maar intussen zit hun grootste racist wel op de voorzittersstoel van ons parlement, in welke hoedanigheid hij op 4 mei na onze koning en koningin een krans mag leggen tijdens de Dodenherdenking op de Dam. Zijn prominente presentie ontdoet deze ceremonie van alle verschuldigde eer, fatsoen en waardigheid, tot schande van ons land en onze internationale reputatie (of wat daarvan dankzij de PVV nog resteerde) hoewel Nederland niet het enige land is dat overspoeld wordt door een bruine golf. Ook bij onze oosterburen speelt de Tweede Wereldoorlog tachtig jaar na het einde nog steeds een grote rol. De verkiezingen van 23 februari hebben geleid tot een grote overwinning voor de AfD, een extreem-rechtse club van Nazi-verdedigers, SS-aanhangers en Holocaust-goedpraters. De fascisten hebben in de Bundestag 152 zetels, maar tot nu toe hebben alle andere partijen een zogenaamde Brandmauer opgeworpen om elke mogelijke samenwerking uit te sluiten en de bekleding van openbare functies in het parlement te blokkeren. Zo is gebroken met de traditie dat het oudste lid van de Bundestag de eerste dag in de nieuwe samenstelling voorzitter mag zijn, de zogenaamde Alterspräsident. Onder het oude regime zou die eervolle taak immers zijn weggelegd voor de 84-jarige AfD-oprichter Alexander Gauland, een onverbeterlijke 40-45-recidivist die in 2018 een geheel eigen kijk op het verleden van Duitsland ten beste gaf (ik laat de tekst even onvertaald): ‘Hitler und die Nazis sind nur ein Vogelschiss in über 1000 Jahren erfolgreicher deutscher Geschichte’. Het was dan ook volkomen terecht dat de functie werd vervuld door Gregor Gisy, een ex-Ossie van Die Linke. Zijn speech was overigens net zo dodelijk saai als de nieuwe najaarscirculaire van de firma Birkenstock, maar gelukkig heeft de Duitse literatuurgeschiedenis meer te bieden. Zoals onderstaand gedicht van Martin Niemöller, een Duitse militair, theoloog en verzetsstrijder, overlevende van Sachsenhausen en Dachau, waar hij dit schreef. Misschien moet onze kamervoorzitter het maar eens voorlezen (als hij dat durft tenminste).
‘Als die Nazis die Kommunisten holten,
habe ich geschwiegen;
ich war ja kein Kommunist.Als sie die Sozialdemokraten einsperrten,
habe ich geschwiegen;
ich war ja kein Sozialdemokrat.Als sie die Gewerkschafter holten,
habe ich nicht protestiert;
ich war ja kein Gewerkschafter.Als sie die Juden holten,
habe ich geschwiegen;
ich war ja kein Jude.Als sie mich holten,
gab es keinen mehr, der protestierte’.
Copyright Peter Bonder.