Meester Mark
Mark Rutte gaf van 2008 tot aan het einde van zijn premierschap in 2024 les in maatschappijleer aan vmbo-, havo- en vwo-klassen van het Johan de Witt College in de Haagse Schilderwijk. In een drieluik (klik hier) op de VPRO-televisie toonden oud-leerlingen zich enthousiast over ‘hun’ Meester Mark. De gesprekken gingen vooral over de docent en de politicus. Het was interessant omdat de leerlingen die les van hem hebben gehad en hem ook als politicus meemaakten toch wel twee verschillende gezichten zagen. Wel met overeenkomsten qua stijl, maar de docent Rutte was niet de politicus Rutte. Alle leerlingen zijn heel positief over hun voormalige docent. Ze voelden zich allemaal, een voor een, door hem gezien. Het is ook niet zomaar iemand van wie ze les kregen. Elke leerling heeft wel een persoonlijke anekdote of herinnering. Dat hij iemand uitnodigde in het Torentje of een leerling buiten de klas gevraagd had hoe het met hem ging. Dit geeft duidelijk aan, en dat is een belangrijke voorwaarde om een goede docent te zijn, dat hij oog had voor het menselijke aspect. Daardoor zijn je leerlingen gemotiveerder en doen ze beter mee tijdens je les. Hij zág ze. En dat zeggen ze allemaal. Al die kids, nu jonge volwassenen, voelden zich door hem gezien. En in een docent-leerlingrelatie is dat cruciaal. De docent Rutte was een toffe peer, absoluut. Hij moet het zelf ook leuk hebben gevonden, anders had hij het niet zo lang volgehouden. En hij heeft er zelf vast veel van geleerd. Zo noemde hij discriminatie ‘een gegeven dat blijft’. Dus, zei hij, je moet je maar invechten. Al met al rijst het beeld op van een leraar die voor zijn leerlingen door het vuur gaat, en andersom. Echt wat je noemt een win-win-situatie. En als je dat dan zo leest, wat is het dan ontzettend jammer dat er zo’n goede leraar aan de politiek verloren is gegaan. Moet u zich eens voorstellen: ons land veertien jaar zonder Mark Rutte in het Torentje. Geen gelieg, bedrog, gedraai en geheugenverlies. Geen gedoe om de bonnetjes van Fred Teeven. Geen onwaarheden om het afschaffen van de dividendbelasting. Geen keiharde leugen over het eigen risico in het tv-debat met Emile Roemer. Geen ontkenning van zeventig Iraakse burgerdoden bij het bombardement op Hawija. Geen aftredend kabinet vanwege het racistische toeslagenschandaal. Geen ‘functie elders’ voor Pieter Omtzigt. Geen valse excuses voor het zoveelste gasverraad aan de Groningers. Het heerlijkste vooruitzicht: géén Dilan Yesilgöz! En dan hadden we nu misschien wel een serieuze diplomaat bij de NAVO gehad, en geen dubbelloopse oprijpoedel die op audiëntie in de Oval Office het boze baasje met z'n landjepik kwijlend in het kruis besnuffelt en schoenzoollikkend Groenland weggeeft. Lag daar nou een plasje voor de open haard?
Copyright Peter Bonder.