Feitenvrij geschreeuw
Op 5 mei zal de band Rondé samen met de artiesten Antoon, S10 en Zoë Tauran als Ambassadeurs van de Vrijheid per helicopter door Nederland vliegen om op de podia van de 14 Bevrijdingsfestivals te staan. Over de aanwezigheid van de laatste twee is enige beroering ontstaan vanwege hun deelname aan de Niet In Mijn Naam-actie van Oxfam Novib tegen het geweld in het Gaza-conflict. Ze doen dat net als Roxeanne Hazes, Beau van Erven Dorens en Candy Dulfer. Een andere deelneemster is het gezicht van Het Klokhuis en Keuringsdienst van Waarde, Sosha Duysker, die in 2020 de Philip Bloemendalprijs won voor het grootste journalistieke talent, vernoemd naar de legendarische joodse nieuwslezer (1918-1999) met die uit duizenden herkenbare Polygoon-stem. Ik bedoel maar: we hebben het hier dus niet over de usual suspects van notoire lastpakken, arrogante dwarsliggers of irritante beroepsdemonstranten die onherkenbaar met bivakmutsen, integraalhelmen en kaffiya’s universiteitsgebouwen slopen, hun eigen waarheid achternalopen en andere protestmarsen kapen. En toch schreef Freek Vergeer, onderzoeker van het CIDI (centrum informatie en documentatie Israël) in De Volkskrant van 9 maart: ‘Na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog klonken de woorden ‘nooit meer’. Hoewel Oxfam Novib deze woorden vermijdt, is hun actie ‘niet in mijn naam’ duidelijk te interpreteren als een verwijzing naar het motto ‘nooit meer’. De paradox is echter dat het vooral herinnert aan het feit dat er juist nauwelijks protesten van betekenis waren in de aanloop naar de Holocaust. De oorverdovende stilte van toen staat, kortom, in schril contrast met het feitenvrije geschreeuw dat we nu vaak horen bij protesten tegen Israël’. Ho. Wacht even. Wanneer je niet in staat bent om het verschil te onderscheiden tussen twee taalkundig totaal verschillende begrippen als ‘nooit meer’ en ‘niet in mijn naam’ dan geeft je dat nog niet het recht om je opponent van ‘feitenvrij geschreeuw’ te beschuldigen. De geschiedenis heeft ons kennelijk dus niet voor niets geleerd dat het eerste slachtoffer van elke oorlog altijd de waarheid is zoals de Amerikaanse senator Hiram Warren Johnson in 1917 al voorspelde (‘The first casualty when war comes is always the truth’). Wat de tegenstanders van het 5-meiplan ook niet bevalt is het feit dat één van de artiesten, S10 in dit geval, gesignaleerd is op CestMocro, een Instagramplatform waarvoor Caroline van der Plas van de BBB een Lokal-Verbot heeft aangevraagd vanwege het verspreiden van desinformatie. En u weet het: zodra Caroline van der Plas van de BBB iets wil verbieden dan moet dat voor elk weldenkend mens een teken zijn om datgene juist met extra genegenheid liefdevol te omarmen dan wel op z’n minst het voordeel van de twijfel te verlenen – iets waartoe Caroline van der Plas van de BBB niet in staat is omdat ze daarvoor over net iets minder hersencellen beschikt dan de koe die haar heilig is. Als er immers iemand is die het verspreiden van giftige, gevaarlijke en groteske desinformatie tot haar core business heeft verheven, dan is het wel deze ammoniakcontainer van alle agrooligans die de democratie op hun mestvaalt willen begraven. Haar feitenvrije geschreeuw helpt ons niet verder. Wie trekt de stekker uit dit luchtledige springkussen?
Copyright Peter Bonder.