Uitsmeren
De afdeling Gaza in de Partij van de Arbeid, ook wel GroenLinks genoemd, en de Partij voor de Dieren willen niet met de VVD meedoen aan de Canal Pride waarop de organisatie van dit roze 020-feestje heeft besloten dat ze ook niet met een eigen boot mogen meevaren. Als dat het grootste maatschappelijke probleem is waarover we ons vandaag de dag druk moeten maken, oftewel: ‘Onze homo’s zijn genderdiverser dan die van jullie’ dan kunnen we in de rest van Nederland tevreden achterover leunen. Ik heb voor de zekerheid zojuist nog even op de landkaart gekeken en kan u aan de hand daarvan verzekeren: veruit het grootste gedeelte van ons land ligt buiten Amsterdam, het centrum van de LHBTIQA+-community (zo heette het gisteren tenminste nog, sindsdien zijn er zeer waarschijnlijk alweer een paar letters bijgekomen). En intussen gaat de discussie over de vraag of we de professionals in de Raad van State, het hoogste adviesorgaan voor de regering, moeten volgen inzake hun oordeel over de plannen voor het strengste asielbeleid ooit van dit extreem-rechtse kabinet. Of we dus serieus rekening moeten houden met de mening van deze ‘ongekozen bureaucraten’ zoals ze genoemd worden door Geert Wilders – die overigens de Jumbo wil boycotten (!) vanwege de verkoop van halal producten voor de ramadan en daarmee voor de zoveelste keer de vraag oproept of en zo ja in hoeverre we hém nog serieus kunnen nemen. Misschien moeten we onze aandacht eens verleggen naar degenen die dit rampzalige misverstand aan het Binnenhof mogelijk hebben gemaakt en dan komen we onwillekeurig toch terecht bij de VVD in het algemeen en Rubel Brekelmans in het bijzonder. Deze ambitieuze jongeman was in de zomer van 2023 woordvoerder voor asiel en migratie namens de liberalen die volgens hem geen compromissen meer met links moesten sluiten, maar beter de samenwerking met rechts konden zoeken en daarmee de deur voor de PVV wagenwijd openzette. Zelf had hij overigens een geheel eigen visie op de inhoud van zijn portefeuille: in een kamerdebat over de spreidingswet zei hij dat we daarmee ‘steeds groter wordende problemen over Nederland uitsmeren’. Uitsmeren. Nu was zijn grote voorbeeld Mark Rutte inderdaad ooit chef pindakaas bij Unilever, maar het gaat hier wel over mensen. Uitsmeren. Zo werd er vroeger bij Calvé ook over gedacht, zoals onze grootouders konden lezen in de reclameboekjes met Arretje Nof, geschreven door Johan Fabricius (1899-1981), bekend van De scheepsjongens van Bontekoe (1924). Arretje Nof was een gekleurd typetje, oftewel een ‘Turkje’ en sommige teksten waren schaamteloos racistisch. Enkele citaten uit Brekkek-kwak-kwak en de Zeven Woudmannetjes: ‘Ik breng een nikker voor je mee die wel eens in de tobbe mag; misschien wordt 't dan nog wel een Hollander!’ En nadat boenen met groene zeep kennelijk niet had geholpen: ‘Nou, een Hollander ben je toch nog niet geworden, maar zo'n vieze nikker als daarstraks ben je gelukkig ook niet meer’. Dat was in 1926 en dat ‘kon’ toen nog, maar in het migrantendebat van nu wordt steeds vaker weer een vage echo van die zwart-witte ondertoon uitgesmeerd. En dan hoor ik toch liever het blatende gemekker over een onbenullige burenruzie in het roze circuit.
Copyright Peter Bonder.