Passanten
Beste lezers, ik zit met een probleem. Als de rechtmatige eigenaar van een seizoenkaart word ik vanmiddag om 14.30 uur verwacht bij de wedstrijd van FC Twente tegen RKC Waalwijk. Even afgezien van het feit dat ik dan zeer waarschijnlijk opnieuw geconfronteerd zal worden met dit spandoek van de Supportersvereniging Ootmarsum dat al twee jaar mijn vrije uitzicht op de doelmond belemmert: de vraag is of ik ‘mentaal in staat’ ben om de gang naar het Colosseum te maken. Geen misverstand: mijn clubliefde gaat al mee sinds de oprichting in 1965 en kan wel wat hebben. Het probleem zit ‘m in een speler die na een goede wedstrijd vol passie het embleem op zijn shirt kust om de supporters te laten zien dat we in zijn hart zitten, om drie dagen later met natte ogen te melden dat hij ‘mentaal niet in staat’ is om een uitwedstrijd in Deventer te spelen vanwege kennelijk serieuze interesse uit het buitenland. Bij ons thuis heet dat werkweigering, bij FC Twente krijgt de betreffende speler de auto van de perschef mee om met zijn geprangde gemoed terug naar huis te rijden. Ik heb het misschien al eens eerder gezegd, maar het zal me niet verbazen dat er ooit nog een keer een dag komt dat ze in de rust van club veranderen als de zaakwaarnemer met zijn mobieltje de kleedkamer binnenkomt. Robin Pröpper (kennen we ‘m nog?) tekende tijdens de nieuwjaarsreceptie onder luid applaus voor verlenging van zijn contract tot 2027 waarna technisch directeur Arnold Bruggink met een van diepe ontroering verstikte stem nog net wist uit te brengen: ‘We zijn heel blij dat Robin zijn contract bij ons heeft verlengd en verwachten dat hij ons sportief zeker verder gaat helpen.’ Een half jaar later stroomden de grachten van de Beugel Bunker vol met krokodillentranen toen de aanvoerder zijn transfer naar Glasgow Rangers bekend maakte met de hartverscheurende woorden: ‘Ik ga Twente onwijs missen, want vanaf moment één voelde dit als mijn thuis. De juiste woorden ga ik niet vinden. Niet om jullie te bedanken en niet om te omschrijven hoe dit voelt.’ Doe geen moeite, Robin. Leuk geprobeerd, maar volstrekt ongeloofwaardig. Laat de juiste woorden maar aan ons over: van harte gefeliciteerd met die onwijs fantastische 4-0 overwinning op ‘The Staggies’ van Ross County, de nummer elf (van de twaalf) in jullie onnozele Johnny Walker-competitie. Maar het kan altijd nog erger qua belediging. Je zult toch maar supporter zijn van PSV en in de winterstop lezen dat een speler die sinds zijn debuut in augustus 2023 slechts elf gehele wedstrijden had gespeeld, over een vijfjarig contract beschikt maar wel trek heeft in een tussentijdse overstap naar Napoli dat het waanzinnige bedrag van ruim 30 miljoen euro voor hem wil betalen. Vervolgens word je door diezelfde zeldzaam domme macaronitronie, die zo te zien alvast de complete menukaart van de beste Napolitaanse pizzeria in zijn nek heeft getattood, gemaand dat je je mond moet houden nadat hij bij de gelijkmaker zijn directe tegenstander Mikaël Tirpan van Willem II (transferwaarde zeven tonnetjes) heeft laten lopen. Dan kun je maar één ding hopen: dat bij Noa Lang van PSV, en bij Anass Salah-Eddine van AS Roma, nog net voldoende hersencellen resteren om te beseffen dat ze terloopse passanten zijn die de voorzienigheid op hun blote knietjes mogen danken dat ze een bal twee keer kunnen hoog houden. Veel meer zit er niet in. Veel meer komt er ook niet uit.
Copyright Peter Bonder.