Tupperware-vrouwtje

Als u plechtig belooft het niet verder te vertellen wil ik Geert Wilders bij wijze van hoge uitzondering best een keer groot gelijk geven. De pissige reactie van de PVV-voorman op het eindejaarsinterview met Een Vandaag van Dilan Yesilgöz, de fractieleidster van de belangrijkste bondgenoot in zijn extreemrechtse coalitie, was volkomen terecht. ‘Ongelooflijk vals’ en ‘eigen straatje schoonvegen’ waren nog milde bewoordingen als je de doorgaans gehanteerde scheldvocabulaire van de blonde driftkop een beetje kent. Tegenover de microfoon en de camera van de NPO had de leading lady van de VVD alle gelegenheid gekregen (én schaamteloos benut, dat ook) om zich zonder enige tegenspraak te presenteren als de parel tussen de zwijnen in het Land van Nooit. Tot in de puntjes opgeleukt (alleen het zilveren kroontje in heur haar ontbrak er nog aan) zat ze te oreren tegenover verslaggever Marc Belinfante die zich gaandeweg het ‘gesprek’ steeds meer ontpopte als de Pavlov-poedel van Her Majesty’s Voice: volgzaam, kritiekloos, zelfingenomen. Ongestraft liet hij haar wegkomen met diskwalificaties, onwaarheden en verdachtmakingen, waarmee deze schandelijke schertsvertoning en passant een roemloos einde maakte aan de vuige roddel dat de publieke omroep ruimhartig onderdak verleent aan een bolsjewistisch bolwerk van linksdragende tuinbroeken uit de makrobiotiese kringloop. ‘Gehakketak, een hoop ruis, veel ophef, heel schadelijk voor het vertrouwen in de politiek’ waren enkele uitlatingen over dit kabinet waarvan ze zelf uitmaakt, die bovendien gedaan werden door dezelfde mevrouw die nota bene in hoogst eigen persoon nog niet zo lang geleden als de valse ‘nareis-op-nareis’-sprookjesheks verantwoordelijk was voor een van de smerigste leugens in de recente politieke geschiedenis. Verder liet ze zich met een buitengewoon smalende glimlach uitgebreid fêteren als de ongekroonde koningin van het Binnenhof die op eenzame hoogte uittorent boven het gemene plebs op de werkvloer waar ze zich van links tot rechts schuldig maken aan het droppen van ongepaste angstvisioenen over de zogenaamde migrantencrisis – terwijl ze er niet voor terugdeinsde om de moslims in Nederland na de rellen in Amsterdam genadeloos doelbewust weg te zetten als ‘een minderheid in een eigen cultuur aan de zijlijn van de samenleving’. Hoezo polarisatie? Nee, dit was geen interview, dit was een selfiesessie van minachting, hoogmoed en verzinsels. De enige verdienste van Marc Belinfante is dat hij de kokette krijskip van de VVD definitief heeft ontmaskerd als het Tupperware-vrouwtje van Mark Rutte: zodra er lucht bijkomt begint de inhoud te rotten. Dilan Yesilgöz is de belichaming van het nieuwe liberalisme: liegen als je ademhaalt.


Copyright Peter Bonder.