Fatsoenlijk Nederland
Cristina Palavra en Natalia Kaluzova, de vrouwen van de Real Mallorca-spelers Dani Rodríguez en Dominik Greif, zijn na het duel met Real Madrid in de halve finale van de Spaanse Super Copa lastiggevallen door Saoedische voetbalfans. De wedstrijd werd gespeeld in Jeddah, de tweede stad in Saoedie-Arabië waarvan het regime ruim veertig miljoen dollar aan de Spaanse voetbalbond had betaald om dit evenement te mogen organiseren. De vrouwen werden bij het verlaten van het stadion betast en vernederd, hun kinderen werden lastig gevallen, er werden foto’s van ze gemaakt, mannen kwamen dichtbij en ze werden (in het Arabisch nog wel) ook nog eens uitgescholden. Een andere klacht was dat er geen security voor hun veiligheid aanwezig was. Even afgezien van de mijns inziens terechte vraag waarom de Spaanse voetbalbond het kennelijk zinvol vond om zo’n mooie voetbalklassieker (de jaarlijkse krachtmeting tussen de kampioen en de bekerwinnaar) aan een land zonder enige voetbaltraditie te verpatsen: natuurlijk gingen de anonieme moraalhelden op hun beveiligde toetsenborden in het beschermde bastion van hun sociale media weer helemaal los met de meest vindingrijke tekstvarianten op de gebruikelijke thema’s: ‘Wat denken die achterlijke kutmoslims wel niet?’ en ‘Zie je wel dat die apen niet deugen?’ Inhoud, toon en argumentatie van de teksten gaven me weer eens de aangename bevestiging van de comfortabel stemmende indruk dat we het toch maar buitengewoon goed met elkaar getroffen hebben in wat voor beschaafde samenleving we verkeren in vergelijking met de middeleeuwse zandbak van die fossiele kamelenneukers. U herinnert zich misschien nog de hartverwarmende beelden van de geciviliseerde wijze waarop het betere deel van onze maatschappij zich uitte over de mogelijke komst van een AZC in Steenbergen, de Noord-Brabantse gemeente die in 2019 landelijke bekendheid verwierf door de geruchtmakende speciekuipmoord waarbij een Belgische loodgieter door vier mannen van het plaatselijke woonwagenkamp was ontvoerd, gedood en in stukken gezaagd waarna delen van zijn lichaam waren gedumpt in het riool en het Schelde-Rijnkanaal. Het complete stoffelijk overschot is nooit teruggevonden en volgens de overlevering zijn restanten op de barbecue van een van de verdachten verbrand. In dit baken van fatsoen was het een verademing om te zien (klik hier) hoe het mannelijke gedeelte van de lokale bevolking op authentieke wijze met rituele samenzang zijn oprechte betrokkenheid uit (‘Daar moet een piemel in!’) als een dappere vrouw aan het woord komt die hen wil geruststellen dat het met die potentiële verkrachters van hun vrouwen en dochters best wel eens zou kunnen meevallen. De beelden komen niet uit Jeddah, maar uit Nederland. U hoeft het filmpje niet helemaal af te kijken, de eerste indruk is ruim voldoende. Misschien zou een politieke partij eens moeten overwegen om een motie in de Tweede Kamer uit te schrijven inzake het bijhouden van gegevens over culturele en religieuze normen en waarden van Nederlanders zónder een migratie-achtergrond. Wedden dat de VVD tegen stemt?
Copyright Peter Bonder.