Winnaars
Willem-Alexander en Máxima hebben vorige week woensdag op Paleis Noordeinde tijdens de jaarlijkse ‘uitblinkerslunch’ 28 Nederlanders ontvangen die zich hebben onderscheiden door een bijzondere prestatie in uiteenlopende sectoren zoals kunst, cultuur, media, wetenschap, sport en bedrijfsleven. Tot de genodigden behoorden deze keer onder anderen de zakenvrouw van het jaar, de topvrouw van het jaar én de Legal Woman of the Year, winnaars van de journalistieke prijs De Tegel, de winnaar van een Gouden Kalf, de winnaar van de Johannes Vermeerprijs, de staatsprijs voor de kunsten, en meerdere gouden medaillewinnaars van de Olympische en Paralympische Spelen. De koning en de koningin wilden hiermee hun erkenning en waardering uitspreken voor de ‘uitblinkers’ in onze samenleving die als gezamenlijke noemer vooral de titel ‘winnaar’ gemeen hebben. Voor losers is kennelijk geen plaats, terwijl die toch ook vaak een winnend verhaal hebben. Verder is het niet alleen mij opgevallen dat er aan tafel uitsluitend ‘witte’ mensen zaten en geen enkele allochtoon van welke niet-alleen-Nederlandse afkomst dan ook. Wat zegt u? Sinan Can? Deze vriendelijke mediareus beweegt zich inderdaad vrijwel uitsluitend in het mijnenveld van Turkse, Syrische en Afghaanse thema’s, en dat doet hij meer dan voortreffelijk, maar we hebben het hier over een geboren en getogen Nijmegenaar compleet met Gelderse g en NEC (En Ie See) zit in zijn hart, niet in zijn nek. Je zou dus bijna gaan denken dat onze politici gelijk hebben met hun crisis in de integratie.
Trouwens, over crisis gesproken: als u bij het zien van de foto denkt ‘Wat is die Máxima oud geworden, en wat heeft ze ineens grijs haar’, zij zit voor de kijkers rechts van de koning, en niet links. Het enige wat hier oud aan haar is is de outfit die al sinds 2018 in haar paleiskast hangt en die ze twee jaar geleden ook droeg tijdens een bezoek aan het Textielmuseum in Tilburg. Kennelijk moeten ze ook bij de Oranje-Nassautjes op de centjes letten, al zijn dat wél onze centjes, net zoals in de hockeywereld de poen van paps steeds vaker op raakt. Maar natuurlijk hebben ze nog wel connecties in dat wereldje sinds ze bij HGC een keer bardienst hebben gedraaid. Dus mochten ook twee hockeykampioenen aanschuiven, en laten ze daarvoor nou uitgerekend de vervelendste twee van allemaal gevraagd hebben: damescoach Paul van Ass die door zijn speelsters ‘die Wassenaarse kakprofessor’ werd genoemd en in een talkshow door de andere tafelgasten nog net niet in zijn gezicht werd uitgelachen toen hij zichzelf te kijk zette als de potsierlijke ijdeltuit die hij is, en Oranje-aanvoerder Thierry Brinkman die zich als speler van Bloemendaal bij zijn collega’s niet populairder maakte dan hij toch al niet was toen hij in de finale tegen Kampong een tegenstander met een ordinaire Schwalbe een rode kaart aannaaide. Nee, als ze echt lef hadden gehad dan hadden de knipmessen van de rijksvoorliegingsdienst aangeraden om Duco Telgenkamp uit te nodigen, het Gooische lefgozertje dat na de finale in Parijs de Duitse keeper uit de tent lokte zoals Ronald Koeman in 1988 het shirt van Olaf Thon gebruikte om de bevrijding te vieren. Uitblinkers krijgen een lunch. Echte winnaars de eeuwige roem.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.