Zwaluwstaarten
Ruud Lubbers (1939-2018) was tussen 1982 en 1994 namens het CDA minister-president van drie achtereenvolgende kabinetten. In tegenstelling tot de huidige regering, waarvan de vocabulaire beperkt blijft tot de meer sanitairgerichte begrippen instroom, doorstroom en uitstroom, bediende hij zich van een even uitgebreid als raadselachtig taalgebruik dat zich vooral onderscheidde qua infrastructurele omschrijvingen als taakstellend pad, probleemveld, neertunnelen en doorstromingsbepalende werking. Een van zijn meest hallucinerende uitspraken is dit labyrinthische dwaalspoor: ‘Voor de voet weg moet dit probleemveld worden neergetunneld in een motie, om langs deze weg in lijn met de afspraken met het kabinet al zwaluwstaartend de pijnpunten snelstens ten bestens af te ronden’. Over pijnpunten gesproken: het zwaluwstaarten bracht hij niet alleen in praktijk op de planken van het politieke toneel, maar ook achter de schermen in de coulissen van andermans echtelijke spondes, zo staat te lezen in de nieuwe biografie ‘Ruud Lubbers. Een slag anders’ geschreven door Johan van Merriënboer en Lennart Steenbergen, twee onderzoekers van het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis aan de Radboud Universiteit van Nijmegen. Zo had hij tussen 1979 en 1982 een van zijn vele buitenechtelijke affaires met een vrouw uit Rotterdam-Overschie die hij kende van het hockeyveld. Het stel maakte er onder het motto ‘stick together’ serieus werk van en nadat zij dientengevolge zwanger was geraakt volgde er een abortus, wat in die tijd nota bene een (excusez le mot) heet hangijzer was in een politieke discussie waarin ook zijn partij was verwikkeld. Verder had hij de bedrogen echtgenoot thuis bezocht met het dringende verzoek om naar buiten toe te zwijgen over de kwestie, wat volgens de biografen neerkwam op een ‘jezuïetenoplossing’ vanwege het aanstaande premierschap van de farizeïsche spermadonor. Onvermeld blijft of onze katholieke schuinsmarcheerder, wiens bijnaam de ‘Stier van Kralingen’ was, ook een financiële rol speelde bij het vertrek van de vrouw die korte tijd later naar Frankrijk verhuisde. Wel valt te lezen dat de minister-president in spe, geheel indachtig het ethisch reveil-principe van zijn christen-democratische appèl, aan de slachtoffer van het overspel uiterst nobel zijn excuses had gemaakt inzake het feit dat de affaire noodgedwongen in diens woning had moeten plaats vinden aangezien hij vanwege zijn bekendheid nu eenmaal problematisch een hotel had kunnen boeken voor wat in de ontrouwbijbel van het vreemdgangersgilde een ‘vandervalkje’ heet. Het zou evenwel niet meer gebeuren, want de man kreeg als avondgebed de mededeling mee dat hij diens echtgenote ‘inmiddels aan een ander had overgedaan’. Dan voel je je als de lul zijnde toch alsnog meer de kers op de appelmoes. Al met al kunnen we weinig anders dan de conclusie trekken dat deze potentiële kiezer niet de eerste en ook niet de laatste zal zijn die zich door de smeerkezen van de christelijke politiek in het algemeen, en door deze naaimachine van het CDA in het bijzonder, ongenadig verneukt gevoeld moet hebben.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.