Zijlijn
Oliemaatschappij NAM boekte over 2022 een netto winst van 2,4 miljard euro. Hoeveel dat omgerekend per Groningse aardbeving is vermeldt het jaarverslag niet, maar het zal een aanzienlijk bedrag zijn. In 2018 tekende het bedrijf, dat eigendom is van Shell en ExxonMobil, een overeenkomst met de toenmalige minister Eric Wiebes om tot minimaal 2030 financieel bij te dragen aan het bestrijden van de schade door hun werkzaamheden. Nu er vorig jaar een einde aan de gaswinning is gekomen zeggen de boeven eenzijdig de afspraak op en stopt het bij een fooi van 343 miljoen euro. Meer krijgen de Groningers niet want, zo stelt roverhoofdman Martijn van Haaster tegenover De Volkskrant: ‘We vinden dat er soms politieke keuzes gemaakt worden die losstaan van onze aansprakelijkheid. En soms weten we niet precies waar dan voor betaald moet worden.’ Gek hè? Toen er politieke keuzes gemaakt moesten worden over het volume van de gaswinning hadden ze geen last van hun gevoelens voor aansprakelijkheid. En ze wisten vervolgens donders goed waarvoor ze precies moesten betalen om er uiteindelijk onevenredig veel beter van te worden. Deze reactie is symptomatisch voor de verregaande verhuftering van ondernemend Nederland, maar dat wisten we eigenlijk al. Van deze VVD-doelgroep valt nu eenmaal weinig compassie te verwachten met de medemens in het algemeen en slachtoffers van hun handelen in het bijzonder. Wat dat betreft is de NAM een schoolvoorbeeld van bedrijven die een leger van louche advocaten het vuile werk laten doen om hun ethische, administratieve en financiële verantwoordelijkheid te ontlopen (zie ook de gekmakend schofterige afhandeling van het toeslagenschandaal). Maar misschien nog wel veel kwalijker, en verontrustender ook, zijn de Pavlov-reflexen vanuit de politiek die weer eens wordt gekaapt, geknecht en gegijzeld door opportunisme, wensdenken en hypocrisie, een levensgevaarlijke en uiterst toxische cocktail.
Terwijl men in Den Haag over elkaar struikelt om na de rellen in Amsterdam een complete bevolkingsgroep af te schrijven als zijnde genetisch geïnfecteerd met raciale vooroordelen, en de hoofdstad als jihadistisch ISIS-gebied op de kaart te zetten, komen de zelfbenoemde DNA-specialisten in hun beoordeling van het verwoestende NAM-vandalisme niet veel verder dan het zaaddodende ‘teleurstellend’. Het is kenmerkend voor de morele lafheid van de boven ons gestelden om partij te kiezen voor de behaaglijke hangmat van het comfortabele eigenbelang. Je ziet het overal, en steeds meer. BBB-voorvrouw Caroline van der Plas geeft de afgetreden staatssecretaris Nora Achahbar de zegen: ‘Jammer is dat ze weg is. Ik vond haar een goede vrouw, een aardige vrouw, een lieve vrouw. Dus ja, dat is wel een gemis.’ Teleurstellend? Jammer dat ze weg is? Een gemis? Donder toch op. Ze stond nog net niet op de tafel te dansen, hiep hiep hoera, weer een Marokkaan minder minder minder. Het was spekkie voor het bekkie van VVD-topmodel Dilan Yesilgöz, zelf nota bene afkomstig uit een migrantenmilieu, die vanuit haar stilettohakken denigrerend smaalde over ‘een minderheid in een eigen cultuur aan de zijlijn van de samenleving’. Teleurstellend? Het was verschrikkelijker dan het schaamteloze verraad van de NSC-farizeeërs die hun eigen staatssecretaris keihard lieten vallen en ongegeneerd de vinger gaven vanwege hun gehechtheid aan het pluche. En toen moest het bericht nog binnenkomen waarover we tot nu toe geen enkele politicus kritisch hebben gehoord, namelijk dat een knokvloot met Urker vissers uit hun haven het Markermeer was overgestoken om de Maccabi-supporters in Amsterdam de helpende hand te bieden. Bijbelse boksbeugels namens de Here Jezus uit Gods eigen hoofdstad van Nederland op het gebied van structurele inteeltvorming, overmatig cocaïnegebruik, teisterende godsdienstwaanzin en onverstaanbaar Neanderthaals. En dus is mijn vraag: wie staat hier nou, als minderheid in een eigen cultuur, aan de zijlijn van de samenleving?
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.