Veraarding
Oké, het is geen lollige kost, maar het moet even. Wilt u na uw dood een bron van nieuw leven kunnen zijn, en als onderdeel van de natuurlijke kringloop iets bijdragen aan het herstel van de aarde? Lijkt het u aantrekkelijk om uw stoffelijke restanten een biologisch transformatieproces te geven waarbij de intelligentie van de natuur zo goed mogelijk benut wordt om met een minimale milieubelasting deze wereld te verlaten? Dan is veraarding net iets voor u. Even voor de goede orde: dat zeg ik niet, dat zeggen tal van deskundigen op het gebied van leven en dood, maar daarover straks meer. Eerst maar eens kijken wat veraarding is en hoe het gaat. Gaat u er maar even goed voor liggen: veraarden is gebaseerd op de natuurlijke cyclus van leven en dood, een gecontroleerd proces waarbij uw lichaam transformeert tot voedzame aarde waardoor het ook wel humaan composteren of humusatie heet. Het recept is van een letterlijk adembenemende eenvoud: u wordt geserveerd op een bedje van een organisch mengsel met onder andere hooi en stro waarin zich micro-organismen bevinden die het lichaam verteren. Wat zegt u? Dat doet begraven ook, maar dan met wormen, maden en ander drassig ongedierte? Juist, en mede daarom gebeurt veraarden bovengronds en niet in de buitenlucht, maar onder ideale omstandigheden in een hygiënisch afgesloten cabine binnen een gebouw. U merkt er niks van. Bovendien bent u er ook nog een keer klaar mee, in plaats van eindeloos als levenloze vulling van een doorgaans veel te krappe kist in zo’n zompig graf te moeten ellebogen: gemiddeld duurt het zo’n veertig dagen, inclusief het verfijnen van de nog resterende botten, voordat u zover verpulverd bent dat u volop mee kunt draaien in de recycling om als voedzame aarde rijk aan mineralen bomen mee aan te planten en nieuw leven mee te voeden. Veertig dagen! Met een beetje timing zou u dus eventueel al tussen Oud&Nieuw de grond in kunnen, hoewel het voorjaar qua seizoen natuurlijk meer voor de hand ligt. Geduld is, ook hier, een schone zaak. Maar voordat u het toch wel definitieve besluit neemt om klimaatneutraal te modificeren in milieuvriendelijke potgrond voor de vruchtbare voortplanting van die schattige trostomaatjes in de moestuin van uw kleindochter zegt u misschien: alles goed en wel, Bonder, maar ik heb over de voor- en nadelen van deze transitie nog geen ervaringsdeskundige gehoord. Dat klopt, maar er staat wel een team van gerenommeerde specialisten en professionele onderzoekers achter dit initiatief, onder wie een gediplomeerde ‘doodsdeskundige’ van de Rijksuniversiteit Groningen, een serieuze duurzaamheidsprofessor en de organisator van Nieuw Bakje Troost, met een ‘congrestival’ (!) over het thema ‘Ontdek dat een uitvaart warm, verbindend en mooi kan zijn’. Warm, verbindend en mooi zijn, wie wil dat nou niet als aflijvige zaliger zijnde? Laat u niet kisten, laat u veraarden. In de grond doet u eindelijk iets goeds. U komt terug als Pokon, zolang de voorraad strekt.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.