Calorieënpolitie
‘We gaan richting Amerikaanse taferelen’ kopte het AD vorige week. En dat had niets te maken met de Trump-achtige capriolen van de regering-Wilders, hoewel de connectie nooit ver weg is (hou dit vast). Volgens een rapport van het RIVM, het rijksinstituut voor volksgezondheid en milieu, zal het aantal mensen dat last heeft van overgewicht in 2050 gestegen zijn tot 64 procent van de totale bevolking. Ter vergelijking: twee jaar geleden was dat nog 50 procent. De grootste stijging zal plaats vinden in de leeftijdscategorie van 18 tot 44 jaar. En daar, zo vinden veel zogenaamde deskundigen, ligt een schone taak voor de politiek om maatregelen te nemen die dit probleem kunnen helpen verminderen. Even afgezien van het misschien wat flauwe rekensommetje dat de categorie van boven de 44 jaar zich dus kennelijk zelf maar moet zien te redden – wat overigens so wie so een heel wat betere optie is voor veel doelgroepen in het algemeen en de volwassen medemens in het bijzonder: je hoeft er volgens mij ook weer niet voor doorgeleerd te hebben om te kunnen constateren dat het met de overtollige kilo’s aan bedreigende bevoogding ook wel wat minder kan. Zo is een veel gehoorde klacht dat supermarkten de grootste boosdoeners zijn omdat ze te veel ongezond eten verkopen. Hoezo? Daar zijn we toch zelf bij? Geen misverstand: ik kan onbeschaamd genieten van een vette rookworst bij de Hema, maar als het er per jaar twee zijn zit ik boven mijn gemiddelde. En op bezoek bij Schalke moet er natuurlijk wel een Bratwurst in, maar zo vaak kom ik niet meer in Gelsenkirchen. Ja maar, zo hoor ik de maagzuurversterkende calorieënpolitie verbaliseren: die dikmakers liggen ook veel te dicht bij de kassa, en dat zou van overheidswege verboden moeten worden. Huh? Hoe dan? Sinds wanneer gaat de regering over de routing bij de Aldi? En trouwens, waar moeten die discountcowboys het dán neerleggen?
Buiten, waar de invaliden in hun karretjes zitten te roken terwijl ze met een neussonde aan de zuurstoftank vastgesoldeerd zijn? Sorry hoor, maar kunnen we dan echt helemaal niks meer zelf? Moet ons alles voorgekauwd worden? Dat weet ik er nog wel een paar. Er worden jaarlijks zo’n zeventig voetgangers doodgereden. Gaan we daarom alle zebrapaden afschaffen? Ander voorbeeld: ook dit jaar zal het aantal werknemers dat slachtoffer wordt van een bedrijfsongeval zo’n 200.000 bedragen, van wie gemiddeld zestig het niet overleven. Moet de regering dan maar starten met een ‘blijf thuis’-campagne? Wat zegt u? Of het ook ietsje minder dramatisch kan? Ja hoor: veel mensen vinden het eigen risico van de zorgverzekering te hoog. Moet er dan een verbod komen op politieke partijen die beloven dit te zullen verlagen? En bijna de helft van alle Nederlandse vakantiegangers wordt ziek in het buitenland. Grenzen dicht, vliegvelden sluiten? Het antwoord op alle vragen is, natuurlijk: nee. U hoeft niet roekeloos te leven om risico’s te lopen. Niemand kan u verplichten om thuis te blijven omdat de kans groot is dat u dankzij de enthousiaste schimmelpopulatie in het bedorven buikloopbuffet van die catastrofale Corendon-catering drie dagen diarree krijgt. Ze worden verkocht als all-inclusive, maar die massale incubatie-excursies zouden net zo goed ‘all-infective’ kunnen heten, die exotische bacteriën krijgt u er gratis bij. En als u nou nog niet door heeft dat verreweg de meeste politici tijdens verkiezingscampagnes vrijwel uitsluitend gouden bergen beloven dan wordt het toch echt de hoogste tijd om die steen te verschuiven waaronder u al die tijd gelegen hebt. Met andere woorden: doe even normaal. Kijk een beetje uit wat u doet. Laat u niet gek maken door alle betuttelboa’s, regelrukkers en procedurepotentaten. U bepaalt zelf wel wat slecht voor u is. Deze week bij de Aldi: 2 kaasbroodjes van 1.90 voor 1.50 (283 calorieën per 100 gram). U kunt parkeren voor de deur.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.