Schrijnende gevallen
Hoe gitzwart de asielplannen van deze donkerbruine coalitie ook ogen, met een ‘veilig’ (!) reisadvies voor Syrië, er blijven gelukkig altijd nog kanaries in de kolenmijn. Marc Dullaert, voorzitter van het Kinderrechtencollectief, en Reinier van Zutphen, Nationale Ombudsman, zijn in hun functies wel wat misstanden gewend. Als zij zich kwaad maken over de behandeling van groepen mensen die we in Nederland hebben en van groepen mensen die we helemaal niet willen hebben, dat is er dus serieus iets aan de hand. In het ene geval gaat het om bijna zesduizend asielkinderen die opgehokt leven in vieze en onveilige noodopvang waarbij we volgens Dullaert als land door een morele ondergrens zakken. De jongeren hebben er niks te doen, krijgen geen onderwijs, laat staan gezondheidszorg en kunnen ook nog eens elk moment het bericht ontvangen dat ze moeten verhuizen naar een andere locatie – waar het vervolgens weer net zo’n middeleeuwse bende is. Het Kinderrechtencomité van de Verenigde Naties heeft Nederland al eens opdracht gegeven hier een einde aan te maken, maar dit kabinet doet niks. Ze kunnen verrekken, daar komt het op neer, want deze regering in het algemeen en onze migratieminister in het bijzonder hebben wel iets anders aan hun hoofd dan het ellendige lot van kansloze kinderen die bovendien niet eens van ons zijn. Er is namelijk een asielcrisis en daar moet alles voor wijken. Dat geldt ook voor de tweede categorie, waarover de Nationale Ombudsman zich ernstige zorgen maakt: de Afghaanse bewakers die tussen 2002 en 2021 Nederlandse militaire bases en onze ambassade in Kabul hebben bewaakt en beschermd tegen de Taliban. De vorige regering had ze beloofd dat ze naar Nederland mochten komen, maar de ministers Brekelmans (defensie), Veldkamp (buitenlandse zaken) en Faber (asiel) schreven in een flutbriefje aan de Tweede Kamer dat ‘het kabinet derhalve een andere afweging maakt’. Huh? Derhalve? Er wordt geen enkele reden opgegeven, behalve dat het te duur wordt en daar komt de racistische aap uit de mouw: het zijn maar Afghanen, moslims ‘derhalve’. Dat geld kunnen we derhalve beter besteden aan dienstreizen van de ministers Faber en Klever naar Denemarken en Oeganda.
Dat die twee onbenullige mislukkelingen daarvan terugkomen met verzonnen lulverhalen over waarschuwingsborden die helemaal niet bestaan en zogenaamde afspraken met lokale autoriteiten die nergens van af weten, is kennelijk bij de prijs inbegrepen. Het mag wat kosten, als het maar bijdraagt aan de lekkende beeldvorming dat ‘de instroom’ moet stoppen want het is ‘dweilen met de kraan open’ totdat het ‘overloopt’. De notulen van Schoof-I laten zich lezen als het jaarverslag van de nationale loodgietersvereniging. Zo druppelt het roestbruine chagrijn langzaam maar zeker de pijpleiding van de samenleving in. PVV’er Raymond de Roon draait er tenminste niet om heen: ‘We willen niet nog meer buitenlanders in Nederland’. Kijk, zo kennen we ze weer, gelukkig zijn ze er nog, de dappere duinduikers aan de roomwitte branding van het lelieblanke albinostan, in de naam van de vader, de zoon en de heilige Geert. Dit is het land van Henk en Ingrid, de ouders van de Ugchelense vrijheidsstrijders hebben allemaal tegen de Moffen in het verzet gezeten. Die hadden toen nog geen last van die kut-Marokkaantjes met hun fatbikes, nee, zij fietsten in de hongerwinter op houten banden met een knijpkat aan het stuur over de Afsluitdijk om bij de boeren in Friesland tulpenbollen op te halen, dus waar hebben we het over? Ze moeten niet zo zeiken, die Catweazles met hun schurftbaarden mochten blij zijn dat ze nog een fatsoenlijk baantje hadden in dat achterlijke Talibanië, aldus Van Roon: ‘Ze deden het voor het geld.’ Ja, hè hè, wat dacht jij dan, mooie pannenkoek dat je d’r bent. Natuurlijk deden ze het voor het geld, dat doen we toch allemaal? Of zit jij soms voor een cadeaubon van de Hema in dat fijne nep-parlement van je? Oh nee, wacht, van de Action, nog goedkoper, meer ben je ook niet waard met je etterende mondvocht. En dan hoor je zo’n Isa Kahraman, kamerlid van het NSC (voor al uw rechtsstatelijkheid) en zelf nota bene vluchteling, transpirerend blaten over een duivels dilemma en morele afwegingen en dat we voor ‘schrijnende gevallen’ eventueel misschien een uitzondering zouden moeten kunnen maken. We zijn overgeleverd aan een karakterloze schijtclub van schrijnende gevallen. Ze zouden ze eens een weekje naar het ‘veilige’ Syrië moeten sturen.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.