Volksverlakkerij
De Nationale Politieke Index 2024 van HP/De Tijd toont een overzicht van de meest actieve Tweede Kamer-leden op de punten wetgevende, controlerende en vertegenwoordigende taken. Nummer één is Pieter Grinwis van de ChristenUnie met een formidabele score van maar liefst veertig ondersteunde moties en twaalf aangenomen amendementen. Het is dan ook geen wonder dat het woord ’Grinwissen’ in Den Haag staat voor hard werken en al evenmin opmerkelijk dat André Flach van de SGP een goede tweede is. Je kunt veel zeggen van de mannenbroeders als zaakwaarnemers des Heeren, maar dat spreekwoord van brood verdienen in het zweet des aanschijns hebben ze goed begrepen. Beter in ieder geval dan de Kamerleden van de PVV, hun racistische gedichtenfluisteraar op de voorzittersstoel niet meegerekend, van wie fractieleider Geert Wilders als hoogst geklasseerde niet verder komt dan een toch wat beschamende negenenvijftigste plaats. Al met al blijkt uit de cijfers dat Pieter Grinwis in zijn eentje net zoveel werk verzet als twaalf PVV’ers. En dat is niet alleen een kwestie van domheid, onbenul en zwakzin, maar ook van luiheid: leden van de PVV-fractie laten bij debatten opvallend vaak verstek gaan. Ook in veel andere opzichten is hun optreden een toxische cocktail van vlooientheater, verloedering en vaandelzwaaien, met name op de departementen van zorg en migratie, niet geheel toevallig hun zelfgekozen kroonjuwelen die ze met de subtiliteit van een heipaal bewaken. Het eigen risico? Schaffen we af! De sprinkhanen van private equity als commerciële bloedzuigers van de lucratieve beddenindustrie? Weg met de tollenaars uit de tempel van Agema! Asielcrisis? Roepen we uit! Spreidingswet? Faber regelt het! En zo worden appels en peren uit hetzelfde bakje verkocht als knollen voor citroenen. Huren met twintig procent omlaag? Grootste stijging in dertig jaar. Eigen leugens eerst. Pyromanen bij de brandweer. En laat ze in Afrika de pokken krijgen.
Het is pure volksverlakkerij en nu hoorde ik iemand zeggen dat het qua ongeloofwaardigheid, zwendel en minachting allemaal vergelijkbaar is met de transfer van Wout Weghorst naar Ajax. Ik zie die herkenning ook, in meerdere opzichten zelfs. Net zoals de leden van de PVV-fractie het Kamerlidmaatschap beschouwen als een respectloze vorm van vrijblijvende liefhebberij op kosten van hun kiezers, wat in electoraal opzicht een persoonlijke belediging is, lijken de beleidsmakers van Ajax met de aankoop van deze wandelende neutronenbom doelbewust te hebben gekozen voor het gemakzuchtige perspectief van provocatie, ophitsing en geschiedvervalsing. En net zoals de luidruchtige ketelmuziek van de PVV-trommelaars in geen enkele verhouding staat tot hun povere prestaties in de harde kerntaak van het parlementaire handwerk, zijn de grote woorden van de Weghorst-hooligans niet meer dan droeve toeters en trieste bellen, met zeventien lukrake goals uit de laatste vier seizoenen als treurige referentie. Het hele verhaal ademt een schamper sarcasme in een ultieme belediging als postume middelvinger naar de naamgever van de Johan Cruyff Arena. FC Twente was zogenaamd zijn natte droom, hij werd wakker met een verse zaadkwak in zijn nieuwe Ajax-pyjama. Jan Streuer, technisch directeur van de Tukkers, voorspelde bij ESPN een fluitconcert tijdens de wedstrijd van Ajax in de Beugel Bunker op zondag 10 november. Ik kan mijn geachte mede-supporters slechts smeken: doe het niet, want hij vindt het nog prettig ook en dat plezier moeten we hem niet gunnen.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.