Prinsesjesdag
Bij de presentatie van het regeerakkoord vrijdagmiddag bleek weer eens op welk belabberd niveau we vertegenwoordigd worden. In mei heette het nog ‘hoop, lef en trots’, nu zijn de bakens verzet naar ‘goed bestuur en sterke rechtsstaat’ of zoals Dick Schoof het wanhopig probeerde goed te praten: ‘bevlogen pragmatisme’. Hoe je het ook omschrijft, het zijn allemaal eufemismen voor egoïsme, rancune en frustratie, samengevat in 138 pagina’s PVV-onderbuikprut met een VVD-sausje van BBB-bullshit en een scheutje NSC-dressing voor de smaak. Het had net zo goed ‘minder koeien, minder mensen’ kunnen heten, gelet op de twee hoofdpunten: halvering van de veestapel en een strenger asielbeleid, waarbij je je kunt afvragen of ‘schijt aan de boeren’ een goede slogan voor het landbouwbeleid is. De persconferentie werd opgeleukt met de aanwezigheid van de vier (!) vice-premiers en als je dat trieste kwartet naast elkaar zag zitten dan werd je daar niet vrolijk van. Twijfelaar Eddy ‘Hekking’ van Hijum zat er zonder zijn Twentse schaduwhelft van de Twin Towers zichtbaar verloren, om niet te zeggen ‘verpieterd’ bij. Fleur Agema is sinds haar hoofddoek-appje tijdens het slappehapdebat nog steeds niet van de schrik bekomen en heeft niets meer te melden wat in haar geval misschien maar goed is ook. Sophie Hermans is het bewijs dat als je helemaal niets kunt en maar lang genoeg bereid bent om je tot op het bot te laten beledigen en vernederen door de blonde pestkop altijd nog minister kunt worden. Ze verplaatst namens haar departement van ‘groene groei’ (serieus?) net zoveel lucht als een compleet windmolenpark, alleen haar opbrengst is nul komma nul.
Nu is domheid, hoe stuitend ook, iets dat je niemand mag verwijten, kwaadaardigheid is dat wel. De vierde vice-premier namens de BBB is Mona Keijzer en dit Volendamse loeder is als woonminister onder andere aangesteld om het aantal langdurige procedures tegen bouwprojecten fors terug te dringen en aldus het enorme woningtekort sneller te helpen oplossen. Dit voorjaar probeerde ze tot aan de Raad van State de bouw van een woonzorgcomplex voor demente bejaarden tegenover haar huis te dwarsbomen met een beroep op het stikstofprobleem – en omdat het leefgebied van een huismus zou worden verstoord. Ze doet dus precies het tegenovergestelde van wat haar is gevraagd en dat is helaas structureel bij deze vrouw die maar één belang kent en dat is het belang van Mona Keijzer. Overigens mag u hieruit niet concluderen dat dit een vrouwonvriendelijke column is. De enigen die hier vrouwonvriendelijk zijn zijn deze vrouwen zelf. Ze kunnen niet in de schaduw staan van legendarische voorgangsters als de onvergetelijke VVD-kanjers Haya van Someren Downer, Freule Wttewaal van Stoetwegen en Annelien Kappeyne van de Coppelo. Ze waren knetterrechts, rookten sigaren, dronken jenever en hadden lak aan uiterlijk vertoon, maar ze straalden gezag uit en je kon met ze lachen. Ook de PvdA, tegenwoordig gelieerd aan de afdeling Hamas van GroenLinks, had ooit geweldige vrouwen: Jeltje van Nieuwenhoven, Gerdi Verbeet en Khadija Arib waren de beste Kamervoorzitters die we gehad hebben. Trouwens, over sterke PvdA-vrouwen gesproken (toegankelijk, eerlijk, strijdbaar): De Groene Amsterdammer had vorige week een mooi portret van Ien Dales, haar bijnaam was Ma Flodder en haar lijfspreuk ‘een beetje integer kan niet’. Als Nicolien van Vroonhoven, de tijdelijke opvolgster van Pieter Omtzigt, ook maar een béétje integer is gaat ze morgen flink tekeer tegen de miserabele plannen van haar armzalige regeerzusters voor ‘minder koeien, minder mensen’. Doet ze dat niet, dan is die hele prinsjes- en prinsesjespartij van haar geen knip voor de neus waard.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.