Femke Forever
Als alles volgens plan is gegaan loopt Femke Bol vanavond en zaterdag haar volgende twee finales in Parijs. Zij is onze grootste troef voor eeuwige roem en de absolute topvrouw van Team NL. Met die eerste gouden medaille van zaterdag heeft ze de kampioensbonus van NOC*NSF à dertigduizend euro al binnen, maar met nog meer succes kan ze ook talloze sponsorcontracten uit binnen- en buitenland tegemoet zien. Even ter vergelijking: toen Fanny Blankers-Koen in 1948 vier hoofdprijzen uit Londen meenam, kreeg ze een intocht in Amsterdam en een huldiging bij haar huis, waar een speciaal voor haar gecomponeerd lied werd gezongen en ze van haar buren een fiets kreeg aangeboden ‘omdat ze nu wel lang genoeg gelopen had’. Dat was al een hele vooruitgang vergeleken met twintig jaar eerder, zoals we kunnen lezen in het archief van het Internationaal Olympisch Comité, met dank aan De Groene Amsterdammer van 25 juli. Lina Radke is een Duitse atlete die in 1928 de 800 meter wint in 2 minuten en 16,9 seconden – een wereldrecord, wat overigens ook weer niet niet zo opmerkelijk dan wel verwonderlijk is omdat dit de eerste keer was dat deze afstand bij de vrouwen op het programma stond, en voorlopig ook de laatste keer: het zou tot 1960 duren voordat het nummer weer gelopen werd.
Na de overwinning van Lina Radke staan de kranten vol met teksten als: ‘Het is heel verdienstelijk dat de zwakke kunne, als ’t moet, bijvoorbeeld wanneer de melk in de keuken op het punt staat over te koken, met een Radke-vaartje van den huiskamerdrempel start, doch laat het bij zoo’n prestatie blijven. De Japanse Hitomi plofte na de Duitsche totaal uitgeput in het gras en haar vrouwelijk schoon was toen ineens wel teruggebracht tot nul en niks.’ Het past perfect in het masculiene beeld van de Franse baron Pierre de Coupertin, de grondlegger van de Olympische Spelen, die bij de oprichting in 1894 zijn doelgroep omschreef als ‘witte mannen uit de hogere regionen van overwegend westerse samenlevingen’ waarbij ‘het superieure ras het volste recht heeft om het lagere ras bepaalde privileges van het beschaafde leven te ontzeggen.’ De deelname van vrouwen noemde hij ‘onpraktisch, oninteressant, onbeholpen en ongepast’, want ‘de glorie van een vrouw komt voort uit het aantal en de kwaliteit van de kinderen die ze voortbracht, en wat sport betreft is haar grootste prestatie om haar zonen aan te moedigen uit te blinken in plaats van zelf records na te streven.’ De Olympische Spelen draaiden volgens hem om ‘de verheerlijking van mannelijk atletisch vermogen met het applaus van vrouwen als beloning’. Om te laten zien dat deze tijden in positieve zin zijn veranderd, steekt in hetzelfde nummer van De Groene Amsterdammer de Engelse schrijver Geoff Dyer in een prachtig artikel de loftrompet over Femke Bol en om alvast in de stemming te komen nu nog één keer die waanzinnige sensatiefinish van zaterdag:
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.