Arbeidsmigranten
Therry Aartsen is de Prins Carnaval van de VVD zonder Raad van Elf. Hij is de woordvoerder van de liberalen als het om boogschieten, bloemencorso’s, braderieën en botsauto’s gaat. De folklore is zijn portefeuille, de polonaise zijn processie en Jan Klaassen zijn patroon. Maar soms, bij voorkeur in de periode van rijpe komkommers, mag hij zich voor de vorm met het serieuze handwerk bemoeien. Zo heeft hij zich het afgelopen half jaar (!) bezig gehouden met het schrijven van een visie over de positie, huisvesting en behandeling van arbeidsmigranten en daarbij zag hij veel ellende: van tochtige schuurtjes tot overbevolkte appartementen waar schimmelende matrassen werden gedeeld, kortom ‘on-Nederlands slecht’ en het sein om deze slachtoffers van onze misbruikindustrie te vervangen door machines, robots en motoren. Nu vind ik het een prestatie op zich om een half jaar nodig te hebben voor het trekken van deze conclusie. Maak één middag vrij voor een werkbezoekje aan een fruitkas, vleesverwerker, aspergeteler, webwinkel of een andere vorm van mensonterende mishandeling en je ziet de uitwassen als dansmarietjes aan je voorbij paraderen.
En dan is het ook nog maar de vraag waarom je dat ‘on-Nederlands slecht’ zou noemen met onze roemruchte, wereldwijde en eeuwenoude reputatie op het gebied van uitheemse uitbuiting, menselijk misbruik en winstbejagend wangedrag. Paul Polman van Unilever was geen heilige, maar qua ethisch geweten wel een uitzondering in de knokploeg van de boardroom. Toch is de verwachting gewettigd dat de soep in dit geval niet zo heet zal worden gegeten als ze wordt opgediend. In de eerste plaats is het een tactische routine van politieke partijen om kansloze voorstellen te laten liggen voor het Kamersufferdje dat door niemand serieus genomen wordt en Thierry Aartsen is als chef draaimolens qualitate qua de onbetwiste koploper in de verweesde voorhoede van deze nutteloze idioten, met Dion Graus van de PVV als goede tweede. In dit geval zal het dan dus gaan om het tragische lot van een goedbetaalde achtbaantoerist met het verstandelijke vermogen van een roestige rupsbaan. Maar er is nog een reden waarom dit povere probeersel de VVD-ballotage niet zal halen.
Kunt u zich dat fameuze verkiezingsdebat op SBS6 nog herinneren? Met die arme mevrouw die niet kon rondkomen en volgens Geert Wilders ‘nú geholpen’ moest worden? Met die zielige patiënt van dat ziekenhuis in Heerlen dat (grote schande!) gesloten dreigde te worden? En met die zogenaamd spontane gast die Dilan Yesilgöz een vriendelijke veer in de bereidwillige bibs stak? Die arme mevrouw is de eigenares van een goedlopend kattenpension die niets te klagen heeft, het ziekenhuis in Heerlen verliest alsnog tientallen bedden nu Fleur Agema namens de PVV aan de zorgknoppen draait en die zogenaamd spontane gast die Dilan Yesilgöz een vriendelijke veer in de bereidwillige bibs stak was bewust ingehuurd en niemand minder dan Frank van Gool, de oprichter en CEO van Otto Work Force, niet alleen een van Nederlands grootste en meest beruchte intermediairs in arbeidsmigranten, oftewel leverancier van goedkope muilezels die onder erbarmelijke omstandigheden moeten werken en wonen, maar met een donatie van een ton ook een van de belangrijkste sponsoren in haar sjieke kliek van obsessie naar power, glamour en design. Dat soort verdienmodellen is een deel van hun core business, de armzalige situatie van arbeidsmigranten zal ze jeuken, het zijn niet voor niets de kapiteins van het kapitalisme. En dat maakt het voorstel van Thierry Aartsen toch ineens een stuk interessanter, want de VVD als onbaatzuchtige belangenbehartiger van tot slaaf gemaakte arbeiders, dat is net zo geloofwaardig als de PVV die zijn verkiezingsafspraken nakomt. Beloftes zijn gratis, betrokkenheid kost geld. En eerlijkheid is onbetaalbaar.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.