Afrekencultuur
Jeroen Dijsselbloem, ex-minister van financiën en tegenwoordig burgemeester van Eindhoven, was in 2021 voorzitter van de Onderzoeksraad voor Veiligheid. In die functie waarschuwde hij voor de ‘harde afrekencultuur’ op het Binnenhof, met name na het bekend worden van het toeslagenschandaal waarbij medewerkers van de belastingdienst op basis van racisme, vooroordelen en aannames de levens van tienduizenden onschuldige burgers verwoestten. In het jaarverslag schreef hij dat voorkomen moet worden dat ambtenaren risicomijdend gedrag gaan vertonen en niet willen leren van hun fouten. Verder had hij zich gestoord aan het feit dat topambtenaren in de kamerdebatten over de affaire openlijk onder vuur kwamen te liggen, wat hij uiterst kwalijk vond. Met andere woorden: niet die uitgeklede losers die hun hele hebben en houden waren verloren en zelfs het speelgoed van hun kinderen hadden moeten inleveren waren de slachtoffers, nee, het zijn de zielige ambtenaren met wie we deernis, compassie en mededogen moeten hebben. Het ontbrak er nog maar aan dat hij pleitte voor een generaal pardon om de ware daders van alle blaam te zuiveren. Zover is het gelukkig niet gekomen, maar het lijkt er wel op dat de overheidsdienaren zich hierdoor gesterkt zijn gaan voelen om een potje te dijsselbloemen over het optreden van prinses Laurentien bij de afhandeling van de schade voor de toeslagenouders.
Er wordt huilie-huilie gedaan in de vorm van acht (acht!) meldingen dat zij medewerkers van financiën onbehoorlijk zou hebben bejegend, met pesterijen, stemmingswisselingen en intimidatie in een angstcultuur van emotioneel reageren, mensen uitschelden en geen tegenspraak dulden. Waar hebben we dat eerder gehoord? Dennis Wiersma was een geweldige onderwijsminister die het kind centraal stelde en niet de leerlinghatende moneymakers met hun perverse verdienmodellen, maar hij kwam fysiek en verbaal te dichtbij. Khadija Arib was met afstand de beste kamervoorzitter die we ons wensen konden, maar ze was niet van D66 en had twee keer met stemverheffing gesproken, wat verbeeldde ze zich wel, en nog Marokkaans ook. Dennis Wiersma en Khadija Arib zijn geofferd in een benepen opstand van bekrompen geesten op het conspiratieve altaar van de comfortabele middelmaat, het obligate vooroordeel en de kleinzerige kwetsbaarheid en nu dreigt Laurentien van Amsberg-Brinkhorst eenzelfde lot te moeten ondergaan. Dat is net zo onrechtvaardig, ongepast en onverdiend als bij de afgeserveerde onderwijsminister en de gewraakte kamervoorzitter – even afgezien van het antwoord op de vraag of de mate van publieke verontwaardiging in alledrie de gevallen even terecht is.
Wat me namelijk tegenstaat in de berichtgeving over deze affaire is de te verwachten Pavlov-reflex bij het oranjegekleurde deel van de media, zoals de royaltyreptielen van EO’s Blauw Bloed met Jeroen Snel als gelegaliseerde grefogay. Als er iets is waar we niet op zitten te wachten dan zijn het dit soort paleisparasieten die zich als hemelbedwantsen op de hermelijnhuid van ons koningshuis hebben vastgekleefd. Ik wil niet lezen hoe hun Freule Filantropica ‘zo gewoon en zo persoonlijk’ is gebleven. Dat is ze namelijk niet, qualitate qua, als gewezen burgermeisje en geworden prinsesje zijnde. En ik wil ook niet horen dat er kritiek is op Amalia’s decolletéjurk bij het huwelijk in Oostenrijk van graaf Caspar en gravin Leonie von Waldburg-Zeil-Hohenems, twee reserve vierdeklassers uit de Tiroolse Sissidivisie. Ik heb de foto gezien en het bos hout voor haar deur is inderdaad te vergelijken met de Kroondomeinen van Het Loo. Het verschil met haar vrekkige vader is dat zij haar natuurlijke heerlijkheden wél met ons wil delen. En nee, ik wil helemáál niet weten dat haar zus Alexia eind september in Londen begint met een studie Science & Engineering for Social Change (wat bij ons thuis overigens gewoon sociologie heet), na een ‘tussenjaar’ met veel ‘keuzestress’. Een door en door verwend societyserpent met keuzestress in een tussenjaar, probeer het daarbij maar eens droog te houden. Het wordt wat mij betreft pas interessant als blijkt dat ze op een bangalijst staat. Nou ja, ik dwaal af. Wat dit land nodig heeft is minder ambtenaren. En minder koningshuis, maar dat had u waarschijnlijk al begrepen.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.