Oorlog
Een voorname reden waarom ik het begin van de Golfoorlog in 1990 niet licht zal vergeten, is er een van economische aard: de Bondertjes hadden zich zojuist als beginnende kopers op de huizenmarkt begeven en de hypotheekrente was met dank aan de heer S. Hoessein in Bagdad letterlijk door het dak gegaan tot de recordhoogte van elf procent. Verder herinner ik me nog goed dat alles in het teken stond van een merkwaardig soort guerillamarketing: de oorlog heette geen oorlog, na de ontluisterende ellende met de Vietcong in Vietnam, nee: de ervaringen met D-Day en Pearl Harbour hadden de Yankees verleid tot het bedenken van de geuzennaam Operation Desert Storm. Een bijkomende geluksfactor was dat de alliantie van Bush & Blair onder leiding stond van opperbevelhebber Norman Schwarzkopf, een vierkante vuurvreter uit de categorie sigaarkauwende houwdegens die Washington en Hollywood kennelijk uit voorraad leverbaar hebben. De regie was toevertrouwd aan CNN, dat historische kijkcijfers scoorde na het legendarische live commentaar van hun sterverslaggever Peter Arnett bij de eerste beelden van de bommen op Bagdad: ‘Holy cow!’ In eigen land moesten we ons behelpen met aandoenlijke studio-optredens door schutterende defensie-analisten, die als Rafael van der Vaart en Pierre van Hooijdonk de tactiek aan het front naspeelden in zandbakken met van die ficheschuivertjes uit het Fisher Price-casino om de speelgoedtankjes voort te bewegen dan wel van rijrichting te doen veranderen. Het zag er uit alsof ze op het punt stonden de Slag bij El Alamein over te doen met Hitlers dekselse veldmaarschalk Erwin Rommel als deugende Duitser wiens zoon Manfred later immers burgemeester van Stuttgart was geworden. En dan hadden we nog die Irakese clown die ons probeerde wijs te maken dat er niets aan de hand was:
Kom daar nog maar eens om vandaag aan de dag. Tegenwoordig worden we scherp gehouden door NAVO-admiraal Rob Bauer en zijn collega’s van de Clingendael Cowboys. Zij adviseren ons met klem om een noodpakket in huis te hebben dan wel samen te stellen met onder andere een zaklamp, contant geld, een radio op batterijen en voldoende houdbaar voedsel. Nu ben ik van de generatie die de Cuba-crisis in 1962 nog bewust heeft meegemaakt, met een kelder vol spliterwten, snelkookrijst en sukadekoeken, maar we wisten toen al dat we bij een aanval van een buitenlandse mogendheid onder een deken van plutonium geen schijn van kans hadden met een zaklamp, contant geld, een radio op batterijen en al dan niet voldoende spliterwten, snelkookrijst en sukadekoeken. En toch vinden ze het bij defensie wel een goed idee om hele volksstammen de stuipen op het lijf te jagen met vergevorderde plannen voor een onverhoedse annexatie van hun woningen en de erven waarop deze staan. Zelfs asielzoekerscentra zijn niet veilig voor deze roofpoging en dan mag met de migratievriendelijke instelling van deze menslievende coalitie wel gesteld worden dat de nood kennelijk hoog is. Niettemin voelen veel betrokkenen zich overvallen door deze tactiek: ‘We lazen in de krant dat ons huis gaat verdwijnen. Dat haalt de grond onder je voeten vandaan.’
Een begrijpelijke reactie, voor iedereen herkenbaar, toch? Nou, nee, niet voor VVD-Kamerlid Silvio Erkens die wel raad weet met deze vorm van lafheid: ‘Veel burgers hebben de houding van: niet in mijn achtertuin. Gezien de dreiging waarmee we te maken hebben, vind ik dat eigenlijk asociaal. Deze decadente houding kunnen we ons niet veroorloven, want er is geen tijd te verliezen.’ Toe maar: een VVD’er die anderen ervan beschuldigt dat ze decadent en asociaal zijn, het moet toch niet veel gekker worden. Straks gaan ze nog beweren dat die ‘burgers’ blij mogen zijn dat defensie het oog op hun huizen heeft laten vallen. Dat het een eer is om uitverkoren te mogen zijn. Luister, Erkens. Het is al erg genoeg dat dat vreselijke Brekelmannetje jou en dat partijtje van je heeft opgenaaid tot dit monsterverbond met de PVV zodat hij kon shinen op dat bordes, naast die griezels van Faber, Klever en Agema. Ga dan niet ook nog eens net doen of al die terecht bezorgde mensen asociale, decadente landverraders zijn. Maar ik weet het goed gemaakt: jij stelt jouw huis in Kerkrade beschikbaar voor defensie, dan ben je een held en zul je mij verder niet meer horen. Zo niet, zwijg dan. Alsjeblieft.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.