Nederlanders
Je kunt van DENK-voorman Stephan van Baarle veel zeggen, maar niet dat hij dom is. In 2016 studeerde hij aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam cum laude af in de sociologie, wat niet iedereen gegeven is. Afgelopen zondag was hij te gast in Buitenhof, waar hij commentaar gaf op de bekende riedel van Martin Bosma, die weer eens geciteerd werd met een van zijn gebruikelijke haatspeeches als PVV-Kamerlid over ‘geïslamiseerde wijken waar geen Nederlanders meer te bekennen zijn’. Dit was zijn reactie: ‘De moslims die daar wonen en werken zijn Nederlanders’ en daar was geen speld tussen te krijgen. Toch deelt niet iedereen die mening, sterker nog: veel Nederlandse moslims worden nogal selectief behandeld, en niet per se in positieve zin, integendeel. Zo stapten drie klanten van de ING naar de rechter omdat de bank hen discrimineert vanwege hun achternaam – en ik kan u alvast verklappen dat ze geen Jansen heten. Een van hen is Jalal Et-Talabi, een 49-jarige hr-directeur bij een offshorebedrijf en bestuurslid van de VVD in zijn woonplaats, het Noord-Brabantse Oosterhout. Dus niet bepaald het mislukte schoolvoorbeeld van een klierende bontkraagjesallochtoon die alle alarmbellen van de professionele hulpverleningsindustrie doet rinkelen. En nee, ook geen overlastgevende ‘jongere’ die de kolommen van GeenStijl frequenteert. En toch kwam uitgerekend deze hardwerkende Nederlander ongewild in aanraking met het zwaailichtgevoelige Pavlov-regime van onze banken (ING is bepaald niet de enige).
Et-Talabi had zijn jongere broer Abdelhamid (nee, geen Jan-Willem) honderd euro geleend en toen hij het geld terug kreeg maakte hij het over naar zijn eigen rekening met de omschrijving ‘100 euro cash Abdelhamid’. Op dat moment voelden de attente gleufhoeden van de ING acute nattigheid in hun klamvochtige regenjassen: de transactie werd bevroren en als Et-Talabi niet de volledige gegevens (woonplaats, geboortedatum en naam) van zijn broer zou verstrekken werd zijn rekening geblokkeerd. Alsof de opvolger van Osama bin Laden zijn geheime schuilplaats in het Afghaanse huttencomplex van Tora Bora had verruild voor een basis in het pittoreske Oosterhout waar hij zich verschanst had in de Johannes de Doperkerk aan de Provincialeweg. De naam van Abdelhamid leek volgens de wakkere speurneuzen van de bank namelijk verdacht veel op die van een alias voor een beruchte Malinese jihadist. Ook was er een onomastische coïncidentie met een pesudoniem voor de, overigens reeds in 2012 kansloos geëxecuteerde en dus nogal dode, voormalige secretaris van Saddam Hoessein.
Kortom: de ING ziet spoken en speelt het keihard, maar Et-Talabi laat niet met zich sollen en heeft zich gemeld bij het College voor de Rechten van de Mens, dat binnenkort met een oordeel komt. Overigens maakt niet alleen de ING (en nogmaals, net als veel andere banken) zich schuldig aan algoritmische profilering, ook de voormalige spionnen van onze nieuwe minister-president hebben veel te verklaren. Dick Schoof heeft van zijn functie als Nationaal Coördinator Terrorisme en Veiligheid (2013-2018) een dubieuze reputatie overgehouden in de (bewezen) ongegronde verdachtmaking van moskeeën en andere islamitische organisaties inzake staatsondermijnende activiteiten. Veelgehoorde moslimklachten zijn: ‘Waarom zouden we hem nu wel vertrouwen terwijl hij ons toen niet vertrouwde?’ en ‘Welke garantie heb ik dat hij in de toekomst mijn rechten als moslim wel gaat respecteren?’ Het zijn kennelijk gerechtvaardigde vragen, waarop alleen Dick Schoof het antwoord kan geven – als hij dat tenminste mag van de PVV waar ze de islam een ‘verwerpelijke ideologie’ vinden en migratie als een vorm van ‘omvolking’ beschouwen, maar verder een partij voor alle Nederlanders willen zijn. Voor de een misschien wat meer dan voor de ander.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.