Hand van God
Paus Franciscus heeft zich voor de tweede keer binnen een maand denigrerend uitgelaten over homoseksuelen in zijn omgeving. Volgens een Italiaans persbureau gebruikte hij opnieuw het woord ‘frociaggine’ oftewel ‘flikkerbende’ om de sfeer in het Vaticaan te omschrijven. Het zou volgens hem beter zijn als jonge mannen met homoseksuele neigingen niet worden toegelaten tot de priesteropleiding, ook al houden ze zich aan de celibataire regels. De opmerking veroorzaakte geschokte reacties omdat deze plaatsvervanger van Onze Lieve Heer, anders dan al zijn fossiele voorgangers, juist bekend staat vanwege zijn relatief tolerante houding tegenover de homofiele medemens. Wacht even: ‘relatief tolerante houding tegenover de homofiele medemens’? Sorry hoor, maar als ik dat lees of hoor moet ik altijd verschrikkelijk hard lachen. Het sprookje van een zogenaamd homovriendelijke paus kan naar de kringloop, net zoals al die andere verzinsels uit de kakadorische kwakzalvermix van wijwater, wierook en wonderolie. De speekselkwijlende ouwelsmakkers in Rome zijn niet tolerant, zelfs niet relatief tolerant, ze haten homo’s meer dan wie ook omdat ze het zelf zijn. Als je mannen in een jurk zonder gulp propt gaat het vanzelf jeuken en dan krijg je de spermaslurpende schaamhaarschransers die het beeld van de rooms-katholieke kerk besmeuren en besmetten. Bisschop Jo Gijsen die zich voor de slaapkamerdeur van de jongensvleugel in Rolduc staat af te rukken: zou dat de hand van God geweest kunnen zijn? Of heeft hij zichzelf net als Ali B met de goddelijke genadezegen van het seksuele roofdier onschendbaar geacht en onschuldig gebiecht? Als je het zo bekijkt valt het met die flikkerbende nog wel mee.
Van een heel andere orde, maar minstens zo betreurenswaardig en uit dezelfde hoek afkomstig, was het bericht dat we tegelijk met het nieuws uit Rome konden lezen over de enorme frustratie van een kinderarts in het ziekenhuis van Amersfoort over de zorg voor vier ernstig zieke kinderen (kinkhoest, mazelen, bof en hersenvliesontsteking) in één weekend. En waarom? Omdat hun ouders, woonachtig in de nabije bible belt, tegen vaccineren zijn. Ze verwijst naar een filmpje op YouTube dat het ontluisterende beeld biedt van een baby met een schattig blauw strikje in het haar dat letterlijk snakt naar adem en bijna stikt omdat ze nauwelijks meer kan hoesten vanwege haar benauwdheid. Het gaat je door merg en been, en dat zeg ik niet alleen als Opa. Ook de kinderarts kan het maar moeilijk verdragen: ‘Het moeten zien lijden van zo’n kindje blijft me pijn doen. Terwijl het gewoon voorkomen had kunnen worden, als de ouders een andere keuze hadden gemaakt. Ze zien de risico’s wel, maar nemen die voor lief omdat ze in het verloop van de ziekte de hand van God zien’. Nu ben ik godzijdank overtuigd belijdend atheïst, en de blinde redenatie van die ouders maakt me woedend, maar ze zijn niet meer te redden, en hun kinderen dus ook niet. Voor alle anderen heb ik de volgende televisietip: aanstaande woensdag 19 juni, om 20.15 uur op Arte, The Children Act, met een weergaloze Emma Thompson.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.