Geloofwaardigheid
Het is vrijdag 2 juli 2010 als we ooggetuige zijn van een onsmakelijk tafereel dat de geschiedenis zal ingaan als het meest ontluisterende televisiefragment in de journalistieke verslaggeving rond het Nederlandse voetbalelftal, vele keren kwalijker dan de rake karatetrap van Nigel de Jong in de betonnen borstkas van Xavi Alonso, het besmeurde shirt van Olaf Thon in de bezwete bilnaad van Ronald Koeman of de klodder fluim van Frank Rijkaard in het belendende bosperceel van Rudi Völler. Het team van bondscoach Bert van Marwijk heeft zojuist de enerverende halve finale tegen Brazilië op het WK in Zuid-Afrika met 2-1 gewonnen en Jack van Gelder zit met een gordelhagedis van een vuvuzela in zijn broek nadat hij Wesley Sneijder tijdens een live interview voor de NOS op zijn schoot heeft getrokken. Het is een gênante vertoning die verreweg de meeste kijkers (en dat zijn er veel na zo’n belangrijke wedstrijd) een ongemakkelijk gevoel met acute jeuk van plaatsvervangende schaamte bezorgt, net zoals dat het geval was bij zijn openbare orgasme na het doelpunt van Dennis Bergkamp tegen Argentinië. Veertien jaar later is Wesley Sneijder het Kleintje Pils van het deerniswekkende dweilduo Wes & Wes tussen de schuifdeuren van de EK-kneuzencompetitie en laat Jack van Gelder als vaste tafelgast van Hélène Hendriks zijn zorgvuldig gedoseerde tranen de vrije loop bij het zien van de selectie.
Intussen ken ik genoeg mensen die alleen al bij het aanschouwen van die zelfingenomen zonnebankharses spontaan beginnen te janken, en toch is hij niet de enige Oranje-gerelateerde persoonlijkheid van wie het gedrag om te huilen is. Zo zijn veel fans nog steeds de mening toegedaan dat bondscoach Ronald Koeman na zijn desertie naar FC Barcelona nooit een tweede kans bij het Nederlands elftal had mogen krijgen. Natuurlijk, de clausule stond in zijn contract, maar er bestaat toch ook nog zoiets als loyaliteit. Doelbewuste vaandelvlucht mag nooit een vorm van aanbeveling zijn. Bovendien maakt hij nu gretig misbruik van de mislukte flirt met zijn oude liefde door de schuld voor het afhaken van Frenkie de Jong opzichtig bij diens werkgever te leggen. Dat riekt naar zure druiven en slechte verliezers kunnen we op dit moment niet gebruiken. Dat zou iemand hem moeten vertellen, want Ronald Koeman is echt alle geloofwaardigheid voorbij, niet alleen met zijn domme en ongefundeerde kritiek richting Spanje, maar vooral vanwege het feit dat hij eerst hemel en aarde bewoog om het bij de UEFA gedaan te krijgen 26 spelers te mogen oproepen en toch doodleuk met 25 genoegen leek te nemen. Onze bondscoach heeft iets te veel naar politici gekeken die elke uitslag, zelfs een nederlaag, in hun voordeel weten krom te praten. U moet dan ook niet vreemd opkijken als het interview van vanmiddag na het pijnlijke 2-1 verlies tegen Polen wordt afgerond met de volgende vraag van de verslaggever: ‘Dus eigenlijk hebben we met 4-0 gewonnen?’ waarop het antwoord dan luidt: ‘Jij zegt het’.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.