Hornbach
Regelmatig fiets ik er langs, over de Kuipersdijk in Enschede, en elke keer weer wind ik me onverantwoord op over die schroeilelijke blokkendoos van Hornbach. We hebben dus wel een mafkees van een burgemeester die de ambassadeur van Israël mag beledigen bij het jubileum van de synagoge (over mooie gebouwen gesproken), maar een welstandscommissie die een beetje behoorlijk zijn werk doet is kennelijk te veel gevraagd. Ik heb het even voor u gegoogeld: ‘Iedere gemeente heeft een eigen welstandscommissie. Meestal bestaat deze commissie uit architecten, stedenbouwkundigen of monumenten-deskundigen, oftewel mensen met de kwaliteiten om de architectonische kwaliteit van bouwplannen te beoordelen. Steeds vaker zien we dat ook ‘normale’ burgers plaatsnemen in deze commissie.’ Oh ja? Goh. Even afgezien van de gewettigde vraag wat dan wel ‘normale’ burgers zijn, en waaraan je die herkent: dan heeft de gemeente Enschede wel heel bijzondere maatstaven om het ontwerp voor een bouwwerk door de ballotage van de designpolitie te jassen. Dit viel namelijk meer in de categorie ‘het hoeft niet mooi te zijn als het maar groot is’. En dus zitten we opgescheept met een horizonvullend misbaksel, een megalomaan mausoleum van braaksmaak, pochzucht en gewagdwang waarvoor zelfs een meedogenloze dictator als Nicolae Ceausescu de eeltige handpalmen in de volgzame applausmachine van zijn gestaalde kaders niet op elkaar zou hebben gekregen. Boekarest aan de Kuipersdijk, het is geen gezicht en staat ook in geen enkele verhouding met de plattelandse sfeer van de buitensteedse omgeving.
Als je die oranjeschurende beeldvervuiling zo ziet ga je vanzelf denken dat de troep die ze verkopen dus ook niet veel soeps zal zijn. Nu kan ik dat niet beoordelen, ik ben goddank geboren met twee linkerhanden en heb nooit de aanvechting gevoeld om doe-het-zelver te worden (alleen het wóórd al), maar gelet op de zenuwslopende reclame van die rauhfaser hobbyhooligans ben ik zonder meer geneigd om ze het nadeel van de twijfel te verlenen. Ik heb zo’n veertig jaar ‘in de reclame’ doorgebracht en niet alles wat we gemaakt hebben kwam gegarandeerd in aanmerking voor de creatieve hoofdprijs, maar zo slecht, smerig, smakeloos en (letterlijk) slijmerig als deze commercial zouden we niet aangedurfd hebben. Op het reclameplatfom fonkmagazine.nl legt Maarten Post, hoofd inkoop en marketing, uit wat ze bedoelen:
‘Het begint met de hergeboorte van een volwassen man die zich uit een kleddernatte cocon worstelt en met een doffe dreun op de grond valt. Beduusd staat de man op en staat oog in oog met een groepje mensen dat op een magische plek in de natuur aan het tuinieren is in de lentezon. Hij besluit zich bij het groepje aan te sluiten en met nieuwe energie en enthousiasme te helpen om de tuin klaar te maken voor het buitenseizoen. Dat is wat lentekriebels met mensen doen.’ Wacht even voordat u in gejuich uitbarst, hij is nog niet klaar, want de voorjaarsjeuk beperkt zich niet tot enkel tuinieren of tot het individu: ‘Met een knipoog en een stevige dosis positieve energie speelt Hornbach op geheel eigen wijze in op een breder, maatschappelijk verlangen: de wens naar een nieuw begin. Naar een wereld waarin we samen de schouders eronder zetten, voor de natuur en voor elkaar. De start van het voorjaar geeft verse energie voor een zonnig nieuw begin.’ Halleluja, prijs de klopboor: vervang het woord Hornbach door Jomanda en u waant zich in een blauwgetinte evenementenhal volgepakt met een devoot deinende mensenmassa die samen de schouders eronder zet met verse energie voor een zonnig nieuw begin in een breed maatschappelijk verlangen. Dat u dus niet denkt dat we zomaar voor de kat z’n kut een onbenullig potje gaan behangen, beitelen of bestraten. Nee, we gaan op een magische plek met een knipoog aan de slag voor een betere wereld. En dus eindigen we met de hoogstaande yell van Mijn Tante Uit Marokko: Zing ik a-ja, jippie, jippie, jee. Allejezus, wat een armzalige zweefzwetsers. Leer eerst zelf fatsoenlijk bouwen, stelletje krokuskrabbers. En stop verdomme alsjeblieft met dat lekkende kwijlfilmpje.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.