Marengo
Van de zes moorden in dat hele Marengo-proces waren er wat mij betreft twee echt schokkend. Dat de onschuldige broer Reduan van de kroongetuige en diens advocaat Derk Wiersum werden geliquideerd, was inderdaad een flagrante misdaad tegen de rechtstaat zoals de falende overheid in de persoon van de vermetele crimefighter Ferdinand Grapperhaus ons met ferme taal zorgvuldig gesmoord in snotterende krokodillentranen liet weten. Voor de rest was het hele circus toch vooral een interne stammenstrijd enerzijds en een profijtelijk verdienmodel anderzijds voor ijdele talkshowgasten, zichzelf en elkaar overtoepende misdaadjournalisten en het Kees van der Spek-genootschap van de Peter R. de Vries-fanclub. Nu zult u misschien denken: en zijn dood dan, was dat soms geen onrechtmatige daad van de onderwereld? Ja, natuurlijk, maar we zouden het met net zo veel gemak ook een even onvermijdelijk als aangekondigd bedrijfsongeval kunnen noemen. De man had immers elke vorm van beveiliging consequent geweigerd en er met bravoureuze branie zijn beroep van gemaakt om bij wijze van ware doodsverachting het gevaar te tarten. Voordat het daadwerkelijk zover kwam dat hij in in zijn eigen mythische onsterfelijkheid kon gaan geloven, daartoe aangemoedigd door de F-side van de Boulevard-media, maakten vijf kogels een eind aan zijn leven en een begin aan zijn zaligmakende heiligverklaring, die ons tot op de dag van vandaag voortdurend achtervolgt en op uiterst onsympathieke wijze heeft opgezadeld met de irritante erfenis van een minstens zo betweterig zeikend en klaaglijk temend zoontje dat veel pretendeert, maar niet veel presteert, zeg maar niets.
Intussen zit de hoofdverdachte Ridouan T. zich in zijn cel te bekreunen over de ambtelijke onmacht, het politieke onbenul en de procedurele onkunde van zijn justitiële tegenstrevers, die het motto ‘Keihard aanpakken dat tuig!’ zo vaak hebben geproclameerd dat ze het zelf ook niet meer kunnen horen. En de onder hen gestelden zijn er al net zo helemaal klaar mee, want drie keer levenslang lijkt heel wat, maar de inkt waarmee de oordelen waren geschreven was nog niet droog of vanuit de directies van de gevangenissen klonk al bezorgd de angstkreet dat hun organisatie dat mandaat qua mankracht, veiligheid en faciliteiten helemaal niet aan kan. Er is onvoldoende gebrevetteerd personeel, maar er wordt wel een werkloze cipier gepiloteerd om de advertenties voor de vliegvakanties van Corendon uit de krant te knippen die de gedetineerden niet mogen lezen omdat er ‘gecodeerde berichten’ in kunnen staan. Alsof die maffe Cor en Don twee gevreesde maffiosi zijn. Verder gaat de discussie niet over capaciteiten van de medewerkers, maar over de al dan niet gewenste aanwezigheid van hoofddoeken. Daar zijn we goed in, argumenten tellen niet. Het ministerie van Justitie en Veiligheid is onder de bezielende leiding van lachwekkende VVD-crimiclowns gedurende enkele decennia gedegradeerd naar het niveau van de speeltuinenbond, met koddige koddebeiers als Ivo Opstelten, Fred Teeven, Ard van der Scheur en Stef Blok aan de knoppen.
En nu wordt het apparaat verder náár de knoppen geholpen door Dilan Yesilgöz, die in haar strijd tegen de georganiseerde misdaad (‘Keihard aanpakken dat tuig!’) als een ware Moeder Penitentia niets beters weet te verzinnen dan de verkeersboetes te verhogen, terwijl dertienjarige scooterhoodies voor een zakgeld van dertigduizend euro per kilo de havens van Antwerpen en Rotterdam frequenteren om de cocaïne uit de containers te onderscheppen. Wat dan weer bij Op1-klepkanon Sven Kockelmann, die zo te zien door zijn WNL-baas Bert Huisjes hoognodig op grensoverschrijdend zwangerschapsverlof moet worden gestuurd, van deskundig commentaar wordt voorzien door schichtig om zich heen kijkende politiefunctionarissen in schofferend afzichtelijke, doelbewust vernederende en ernstig mislukte uniformprobeersels. De kostuumontwerpers van de Jostiband zouden zich ervoor schamen, het gemiddelde Shantykoor loopt er verzorgder bij. En dan vinden we het gek dat een van die dappere dorpelwachters schielijk wegvlucht naar een topfunctie bij de KNVB. Quincy Promess heeft geluk gehad dat hij niet uitgeleverd is, de voetbalbond gaat handhaven. Spelers, trainers én supporters zijn gewaarschuwd: ‘Keihard aanpakken dat tuig!’ Ha ha ha.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.