Stank
De laatste weken was de term ‘In een kwade reuk staan’ actueler dan ooit. Zo beschrijft NRC-journalist Marc Hijink in zijn boek ‘De wereld van ASML’ hoe chipfabrikant Intel in Arizona te maken had met een onverklaarbare dip in de oplevering van foutloze transponders. De verklaring lag letterlijk naast de deur: de fabriek grenste aan een melkveehouderij en als de wind (!) ongunstig stond mengde het methaangas uit de scheten van de koeien zich met het ventilatiesysteem van het bedrijf, wat het productieproces nadelig beïnvloedde. Of de Brabantse boer Jos Leenders hierdoor op een idee is gekomen? Feit is wel dat het oud-CDA-raadslid van de gemeente Asten-Heusden een composthoopje aanlegde op negentien meter van de plaats waar de gemeente een hotel voor de opvang van 94 migranten in het buitengebied wilde vestigen. U raadt het al: de vergunning moest worden geweigerd vanwege mogelijke ‘geuroverlast’. Waarmee maar weer eens werd bewezen dat Brabant de provincie is waar dieren in het algemeen en varkens in het bijzonder volgens de beste tradities van het CDA belangrijker zijn dan mensen. Het gerucht gaat nu dat de asielzoekers door Henri Bontenbal persoonlijk in het kader van de Spreidingswet met een gierkar naar een locatie op de Maasvlakte worden gedeporteerd, waar ze door VVD’er Ruben Brekelmans over een speciaal hiervoor aangelegde mestbelt zullen worden uitgesmeerd. In de nieuwe politieke verhoudingen heet zoiets een min-min-situatie. Voor de vorm komt er op de vereiste twintig meter afstand een schijtberg met uitwerpselen van de Bloemendaalse carnavalsvereniging ‘De Diarreekakkers’.
Nee, dan hebben ze in Amsterdam heel andere problemen. Voor een nieuwbouwproject in het stadsdeel West was de straatnamencommissie aangekomen met de Saffraanlaan, het Salieplein, de Gemberstraat en de Peterseliekade. Allemaal goed en wel, maar de Nootmuskaatstraat kwam niet door de onverbiddelijke ballotage van de katoenpluk-Gestapo. Om even in de sfeer van dit stukje te blijven: aan de geur lag het niet, nootmuskaat ruikt naar anijs en foelie, bitterzoet met een vermoeden van hout, en het is een belangrijk ingrediënt in de smaakbevorderende bereiding van talloze producten waaronder ook het Brabantse worstenbroodje. Inclusiever kan het niet, zou je denken, maar het probleem lag ‘m in de associatie met het koloniale verleden, toen de VOC over de ruggen van de tot slaaf gemaakten goede zaken deed met de handel in specerijen. En dat is dan weer tegen het zere been van de Amsterdamse CDA-fractieleider Rogier Havelaar. Met zo’n achternaam ben je natuurlijk erfelijk belast als het om onze overzeese gebiedsdelen gaat en zijn authentieke boosheid is dan ook historisch verklaarbaar: ‘Er zijn lelijke bladzijden in onze geschiedenis, maar dat er nootmuskaat op de schepen van de VOC zat, daar kan de nootmuskaat niets aan doen.’ Geen speld tussen te krijgen. Dat er overal racisten zitten, daar kunnen de racisten niets aan doen. Al met al begint het onbehaaglijke gevoel steeds heftiger te knagen dat we zo langzamerhand aardig de weg kwijt aan het raken zijn. Niet alleen in Amsterdam.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.