ZeikZeep
Arthur Guilleminot (Frankrijk, 1991) is een ‘ecodeviante’ kunstenaar met een ‘praktijk’ in Amsterdam. Hij is geboren in een gezin met ouders die zich niet conformeerden aan opgelegde normen en nadrukkelijk luisterden naar de wens van andere manieren om te leven. Oftewel, in de wijze woorden van de oude Koot en Bie: ‘Zo’n leuk modern stel, hun poezen heten Kut en Lul.’ En dat zijn precies de twee lichaamsdelen die hun zoon inzet om op basis van urine zeep te maken, PissSoap zoals hij het zelf noemt. Ik ga nu even op de automatische piloot en citeer letterlijk van zijn website. Waarschuwing vooraf: als u halverwege duizelig wordt dan ligt dat dus niet aan mij. Oké, daar gaan we, hou u vast: ‘De context van zijn jeugd stimuleerde hem om altijd kritisch te zijn ten opzichte van het sociologische ‘gezond verstand’ en stelde nieuwe persoonlijke en queer-benaderingen voor. In zijn atelier kruist hij disciplines als design, performance, mode en beeldende kunst. De praktijk van Arthur is een strategie om zonder enige verontschuldiging en op niet-normatieve wijze het ontstaan van verschillende identiteiten te vergemakkelijken. Zijn kunst richt zich op gender en seksualiteit en speelt met opwindende vormen, waarbij je hand, je lichaam en je geest samenvloeien in een ervaring. Na het bestuderen van design en marketing, bevraagt Arthur ‘body industries’, waarbij hij je vaak onderdompelt in een vunzig plezier om de systemen te laten wankelen.’
Waw! U bent er nog? Niet aan het wankelen? Gefeliciteerd. Eigenlijk had u vorige week donderdag om 12.00 uur moeten meedoen aan zijn workshop ‘zeep maken van je eigen plas’ - maar op dat tijdstip moest u gewoon werken, dat snap ik. Daarom zal ik even uitleggen dat dit plaats vond bij Mediamatic, een Amsterdamse kunsthotspot die zichzelf als volgt introduceert: ‘Heb je weleens last van jezelf? Veel of weinig? Kom naar Mediamatic om jezelf te meten met een divers team van kunstenaars. Geef je over, laat je helpen door onze ervaringsdeskundigen en misschien win je wel een mooie diagnose. Maak een sprong vooruit op de wachtlijst of sla juist een paar beurten over voor een VIP prikkelarme ervaring. Ook voor normale wezens.’ Vooral dat laatste spreekt me zeer aan, al kan ik me ook als normaal wezen bij het winnen van een mooie diagnose helemaal niets voorstellen. Gelukkig is er ook een (uiteraard vegan) restaurant aanwezig, want zoals een groot wijsgeer ooit zei: ‘Cultuur is mooi, maar dan moet ik er wel wat bij te drinken hebben.’ Dat geldt ook ook voor mij, anders krijg ik last van mezelf, veel of weinig, en dan kan ik die sprong vooruit op de wachtlijst natuurlijk ook wel vergeten. Over de sprong áchteruit hebben we het een andere keer, als we die VIP prikkelarme ervaring meteen ook even meenemen. Niet ineens alles tegelijk, hè?
Oké, waar waren we? Oh ja, zeep maken van je eigen plas. ‘Pies is vies’ is de sociale norm en daar moeten we van af. We moeten mensen daarover opnieuw laten nadenken. Voor een stad als Amsterdam is afval een grote uitdaging. Elke keer als we onze urine doorspoelen, gebruiken we liters drinkwater, terwijl je daar dus ook zeep van kunt maken. Er wordt gebruikte olie van snackbars toegevoegd en gemengd met sinasappelschillen uit de sapmachines van de supermarkt, zodat ze sterke frituurlucht verdwijnt. Het resultaat ruikt naar neutrale zeep. En dankzij de workshop komt ook het vunzige plezier helemaal terug. Mensen zijn immers niet gewend om met hun eigen urine te dealen. Alleen al het verzamelen en vervoeren ervan zorgt voor humor en hilariteit. Op deze manier hoopt de kunstenaar te bereiken dat Amsterdammers zich met hun eigen PissSoap gaan wassen, wat met zo’n linksdraaiend stadsbestuur toch zonder al te veel gezeik verplicht gesteld zou kunnen worden, met Mama Femke als Natte Tante, de Mokumse variant op Manneken Pis, maar belangrijker vindt hij dat we gaan nadenken over wat er allemaal nog meer mogelijk is met onze afvalstoffen. Wat dat betreft wordt hij op zijn wenken bediend door een bericht op GeenStijl, waarin melding wordt gemaakt van het feit dat een Poolse bierbrouwer een pils heeft ontwikkeld dat op smaak is gebracht is met behulp van ‘lichaamseigen’ vrouwensappen. Ik zal u de onsmakelijke details besparen, maar gaat u er maar van uit dat het allemaal behoorlijk eh…., kut is. Nou ja, u kunt dan altijd nog de mond spoelen met uw eigen ZeikZeep. Proost! Wat kunst al niet vermag.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.