Protestmoment
‘Gelukkig was de opkomst lachwekkend, maar wat die ambtenaren afgelopen maandag in Amsterdam deden, beetje in de baas z’n tijd protesteren tegen de uitslag van de verkiezingen, ja, dat kan natuurlijk van geen kant. Daarmee maken ze onze handel kapot, wij zijn de professionals. Wij zijn toch ook niet de hele dag bezig met het verplaatsen van formulieren en net te doen alsof we het druk druk druk hebben? Nou dan!’ Aan het woord is een getergde Dildo Dranghek, vestigingsleider van Actie Nu 020, een Amsterdams bedrijf dat zich heeft gespecialiseerd in crowd movement control, oftewel het regisseren van grote groepen mensen rond bepaalde thema’s. Dranghek (‘Tja, wat een voornaam hè? Mijn ouders noemden me zo omdat ze Kapotje toch iets te ordinair vonden’) staat aan het hoofd van een geoliede organisatie, met duizenden vrijwilligers en kaartenbakken vol met figuranten om al die pleinen vol bezet te krijgen. De wanden van zijn kantoor zijn volgehangen met beeldschermen waarop alle bewegingen van de massa van minuut tot minuut te volgen zijn. We zien op het Museumplein een actie voor Palestina, de bekende veelkleurige vlaggen zijn duidelijk herkenbaar en de Arafat-sjaaltjes volop in de meerderheid. Dranghek, met een oog op het boek waarin het scenario voor deze avond staat beschreven: ‘Die vlaggen en sjaaltjes mogen straks niet meer te zien zijn, want om negen uur gaan we over op lopen tegen de PVV, en Geert is weliswaar heel erg vóór Israël, maar het is de policy van de company om geen dingen door elkaar te halen. Dat zou alleen maar verwarrend werken, en onze vrijwilligers willen wel graag weten wat het doel is waarvoor ze lopen. Daarom werken we ook met een vast rooster. Zo is elke derde dinsdag van de maand gereserveerd voor een anti-Zwarte Piet-demo. Die doen we het hele jaar door om het bewustzijn van de boodschap actueel te houden.’
Dat het niet altijd even eenvoudig is, en soms ook wel eens mis gaat, bleek vorige week zondag nog. De voorste rijen hadden aanvankelijk het idee dat ze voor een klimaatmars gingen, maar gaandeweg kwamen de middelste lopers tot de ontdekking dat de kraakbeweging het thema van de optocht had geclaimd met de slogan ‘Van de Amstel tot het IJ, gratis wonen willen wij’. Hoewel deze leus door het gemeentebestuur was verboden vanwege de voor de hand liggende associatie met ‘From the river to the sea, Palestine will be free’, konden Dranghek en zijn mensen niet voorkomen dat de tekst toch duidelijk hoorbaar was, ondanks de op volle toeren loeiende propellers van de politiehelicopter die boven de menigte cirkelde. En zo zijn er tal van omstandigheden waarmee de leiding van Actie Nu 020 dagelijks te maken krijgt: ‘Demonstreren is bij ons business, steeds meer mensen hebben er een betaalde dagtaak aan. In onze shop naast het kantoor zijn voorgedrukte spandoeken te koop, zodat onze mensen thuis niet met viltstiften en textiel hoeven te knoeien. Bovendien is het materiaal spatvast, dus bestand tegen de straal van het waterkanon. Ook de lijm om je aan het asfalt vast te plakken is hier te koop en dankzij afspraken met merken als Velpon, Pattex en Bisonkit hebben we regelmatig extra voordelige aanbiedingen voor vaste klanten, die verder kunnen profiteren van incentives als spaaracties voor waterdichte poncho’s, parka’s en andere artikelen met ons eigen logo.’
Wat ook goed loopt, is de online optie om lectuur aan te schaffen die de doelgroep als het ware op het lijf geschreven is, zoals Mijn Kameraad van Che Guevara, Uit de Schaduw van Pol Pot, Il Principe van Niccolo Macchiavelli en tal van andere pareltjes uit de nachtkastjescatalogus van het salonbolsjewisme. Het sterke punt van Actie Nu 020, omschreven als unique selling point in hun mission statement, is de garantie van absolute loyaliteit onder de deelnemers. Meelopers worden niet getolereerd. Verder is het belangrijk dat de organisatie rekening houdt met het dag- en nachtpatroon van de vrijwilligers. Zo zal een mars nooit vóór vier uur ‘s middags beginnen en met het UWV zijn afspraken gemaakt dat de uitkering ook buiten de gangbare protesttijden digitaal kan worden aangevraagd dan wel verlengd, waarbij vooral van de laatste mogelijkheid gretig gebruik wordt gemaakt. Op de vraag of hij zelf nog een favoriete protestmoment heeft, hoeft Dranghek niet lang na te denken: ‘Ja, dat was toch wel met die corona. Iedereen moest een mondkapje op, dus scanderen had geen enkele zin, dat was wel komisch. Maar vooral dat moment van de boer die met z’n trekker in de verkeerde optocht achterstevoren hopeloos vast kwam te zitten, zal ik nooit meer vergeten. Die arme man kon geen kant meer op, daar doe je het toch voor?’
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.