Demoniseren
Op 6 mei 2002, ruim een week voor de verkiezingen, werd Pim Fortuyn op het Mediapark in Hilversum vermoord door milieu-activist Volkert van der Graag, die intussen overigens al bijna vier jaar gewoon weer vrij man is. Het was de eerste politieke moord in de Nederlandse geschiedenis en vanwege de achtergrond van de dader kregen we er een nieuw gezegde bij, dat al gauw een status kreeg van te pas en te onpas en met een zekere rechtse gretigheid vaak misbruikt werd: ‘De kogel kwam van links.’ Ruim twee decennia later, op 12 september van het vorige jaar, hield justitieminister Dilan Yesilgöz de jaarlijkse HJ Schoo-lezing, als postuum eerbetoon vernoemd naar de journalist die van 1991 tot 1999 (adjunct) hoofdredacteur was van Elsevier Magazine, waarvoor Pim Fortuyn columnist was. Het evenement geldt als de officieuze opening van het politieke jaar, hoewel het met vorige liberale buutreedners als Frits Bolkestein, Mark Rutte en Edith Schippers ook een echt VVD-feestje is. Dilan Yesilgöz schaarde zich in dit illustere gezelschap met onder andere de volgende woorden.
‘Te lang hebben we met elkaar gedacht: geef complottheorieën en ondermijnende uitlatingen maar geen aandacht. Dan wordt het niet groter, en gaat het wel weg. Maar dat is niet waar. Het gaat helemaal niet weg en de onwelriekende reuzel sijpelt zelfs de Tweede Kamer binnen. De ophef genereert aandacht, en de aandacht zorgt voor naamsbekendheid, likes, aanzien, invloed, geld en stemmen. Het is een verdienmodel geworden van partijen als Forum en de Groep Van Haga, die verder geen enkele inhoudelijke agenda meer hebben.’ Toe maar, onwelriekende reuzel, veel smeriger krijg je het niet. Hier worden twee democratisch gekozen partijen bij het grof vuil weggezet als stinkende rotzooi, vanwaar het nog maar een korte weg is naar de definitieve verwerking, lees: vernietiging, van dit afval. Het is qua impact vergelijkbaar met de poeptaart die Pim Fortuyn door twee milieuheksen in zijn gezicht gedrukt werd. Daarmee geeft ze levensgevaarlijke munitie aan de tientallen desperado-pseudo-Volkertjes, die bovendien dankzij haar uiterst lankmoedige justitieministerie de garantie hebben dat ze geen levenslange gevangenisstraf zullen krijgen, maar na een paar jaar net als hun grote voorbeeld gezellig weer vrij kunnen parasiteren.
Haar boodschap was duidelijk: weg met die wappies zonder inhoudelijke agenda, net als met die andere legaal aangestelde organisatie, Ongehoord Nederland, de omroepvereniging van Arnold Karskens die door de politiek correcte havermelkelite en avocadoknagende bretellenbrigade van de dodebomenbranche (lees: D66) het leven zuur wordt gemaakt – waarbij het even opvallend als lovenswaardig is dat uitgerekend een staatssecretaris van diezelfde partij, Gunay Uslu, de rug recht houdt en niet bezwijkt onder de hysterische hetze van goedkoop konkelbejag, hypocriete fetisjpassie en ordinaire scoringsdrift door talentloze fractiesukkels, tandeloze statuutratten en tendentieuze richtingrukkers. Onwelriekende reuzel: een van de door haar met name bedoelde politici, Thierry Baudet, is tijdens de verkiezingscampagne tot twee keer toe fysiek belaagd. Even voor uw beeldvorming, dit was de stoere, nogal voorspelbare reactie van law-and-order-queen Dilan Yesilgöz op deze incidenten: ‘Onacceptabel. Je blijft met je poten van politici af. Daar moeten we als samenleving heel helder over zijn, dit kan nooit normaal worden. Als je het niet met iemand eens bent, dan doe je dat met woorden.’ Dat zegt dus dezelfde mevrouw die twee rechtmatige vertegenwoordigers van tienduizenden kiezers verbaal besmeurde, met wóórden derhalve, door ze met ruftend vuilnis te vergelijken. In 2002 heette dat nog gewoon demoniseren, ik zou niet weten waarom we het nu ineens anders zouden moeten benoemen en laten we verder maar hopen dat we nooit hoeven te gissen naar waar de kogel deze keer vandaan kwam.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.