Verstikstof

20 juli 2023

Het is hier al eens eerder gemeld: niets is toeval, en zelfs dat niet. Zo zullen slechts weinigen het juist hebben voorzien dat zowel Mark Rutte als Dusan Tadic tegelijkertijd hun post zouden verlaten, terwijl synchroon daaraan bij de HEMA de tweedekansdoeken in de aanbieding gingen. Voordat u nu al het spoor bijster raakt, zal ik een poging wagen het verband tussen deze op het eerste gezicht tegenstrijdige gebeurtenissen uit de doeken te doen, waarbij ik overigens niet zeker weet onder welke taalkundige noemer ik de combinatie ‘verband uit de doeken doen’ dien te scharen. Goed, terug naar het onderwerp: van de politicus en de voetballer in kwestie is genoegzaam bekend dat ze om macchiavellistische redenen de Schwalbe bepaald niet schuwen. De voorbeelden van leugentjes om bestwil, ja zelfs keiharde onwaarheden ‘naar eer en geweten’, vanuit Het Torentje zijn legio en aan buitenlanders niet meer uit te leggen. Wat dat betreft is het een zegen voor ons internationale imago dat in ieder geval daaraan een eind gekomen lijkt te zijn. En feitelijk geldt hetzelfde voor Ajax, dat nu de unieke kans krijgt om met goed fatsoen afscheid te nemen van een notoire spelbederver, die er vorig jaar tegen Feyenoord zelfs in slaagde om nota bene zijn eigen medespeler Antony een rode kaart aan te naaien – hoewel de Braziliaan daartoe doorgaans zelf meer dan uitstekend in staat is, maar dit uiteraard geheel terzijde. (Ga naar YouTube voor de ontluisterende beelden.)

Ik noemde ze reeds, en ze mogen in deze context niet onvermeld blijven: de tweedekansdoeken van de HEMA. Het doel waarvoor ze vervaardigd worden, een tweede leven na qua duurzaamheid verantwoorde recycling, mag dan nog zo nobel zijn: te vrezen valt dat ze niet afdoende zijn om de ingesleten ouderdomsvlekken van politici uit de vorige bundel definitief te verwijderen. Het is daarom slechts te hopen dat met de definitieve (?) aftocht van Mark Rutte ook zijn trouwe trawanten het Binnenhof door de achterdeur zullen verlaten. Henk Kamp, de zwetsende demagoog die doelbewust kwaadaardig fakenews over vluchtelingen verspreidt. Annemarie Joritsma, de valse stiefmoeder van Gé Braadslee met haar gehaakte beddensprei van vuige leugens, valse alibi’s en rancuneuze rotzooi. Edith Schippers, die het net als Sigrid Kaag op haar vrouwelijke manier wel even zou komen regelen, nadat ze de oudgedienden bij DSM hun zuurverdiende pensioencentjes had afgetroggeld. Fred Teeven, die in zijn veel te lange carrière vrijwel niets anders heeft gepresteerd dan op schandelijke wijze de waarheid te verraden en dit na zijn ontmaskering probeerde goed te praten met het ridicule excuus dat hij het had gedaan voor Volk en Vaderland, nota bene de slogan van de NSB.

Vorige week had ik het over een stikstofwijsneus in Nijmegen (Johan Vollenbrok). Nederland is de laatste dertien jaar ideologisch dichtgeplamuurd door Mark Rutte, alchemist in bezwering en makelaar in verstikstof. Originele ideeën zijn gesmoord in gestaalde kadaverdiscipline, alternatieve initiatieven gewurgd met tweedehands rommel en de waarheid gerecycled met namaak uit de beerput en de doofpot. De verstikstof heeft ertoe geleid dat ze nota bene hun eigen staatssecretaris, zo ongeveer de enige politicus die nog een béétje humaniteit in het onmenselijke asielbeleid wilde brengen, keihard afzeiken terwijl de kakelende kakkip die met haar Openbaar Ministerie van het dossier-Weski een geweldige puinhoop maakte, als een kokette pauw op het schild wordt gehesen. Maar weten we daarmee ook zeker dat zij het van hem overneemt in het Torentje? Qua schromelijk gebrek aan actieve herinnering moeten we inderdaad het ergste vrezen, en Dusan Tadic komt ook ooit terug bij Ajax. Daarom kunnen we alleen maar smeken: geen nieuw epifaan moment alstublieft. Het is mooi geweest. Stop de verstikstof.

Kijk ook op www.twentesport.com.