Zwamcijsje
Het vakantiehuisje in Ermelo had nog steeds geen wifi, maar met dagpassen van Ben zou het moeten lukken. Het werden uiteindelijk drie maandpassen, want kennelijk vreten die struiken net zoveel stroom als gereformeerden psalmen zingen, wat ze daar immers vrij uitbundig doen, zeker op 4 mei. Er valt daar in die buurt namelijk wel serieus wat te herdenken. Zo hebben de Duitsers in het aanpalende Putten op 1 oktober 1944 verschrikkelijk huisgehouden toen ze in een vergeldingactie voor een aanslag van het verzet op een auto met hun officieren maar liefst 552 mannen, vrijwel de gehele beroepsbevolking, na een razzia de dood injoegen. Het heeft het rotsvaste vertrouwen in hun Heere overigens niet bijzonder geschaad, want het duivelse initiatief voor een heidense koopzondag werd dit voorjaar met een Noord-Koreaanse meerderheid vakkundig weggestemd.
Wat niet wegneemt dat het daar in de fraaie natuur op de uitgezette rijwielpaden uitermate prettig fietsen is, maar toen we na vier dagen toch wat last van zadelpijn en kruiskramp begonnen te krijgen, zetten we in de auto koers richting Otterlo voor een bezoek aan het museum Kröller Muller op de Hoge Veluwe. Al met al was het nog knap ingewikkeld om overal de juiste tickets voor te bemachtigen, en voor dat bedrag kan een gemiddeld gezin vier weken naar de voedselbank, maar ja, het is vakantie en cultuur mag best wat kosten. Het begon met een rondrit door de Hoge Veluwe, wat qua landschap erg mooi is, maar vooral veel en dan bedoel ik veel van hetzelfde. We hadden vorig jaar op de Posbank gefietst en daar oogde het allemaal een stuk gevarieerder en dus veel aantrekkelijker. Na een bescheiden picknick met uitzicht op het schitterende Jachthuis Sint-Hubertus uit 1914 gingen we het museum in. Er wachtte ons een unieke Van Gogh-expositie en dat was toch al niet het zonnetje in huis, maar de inrichting van het museum ademde ook nog eens de sfeer van een crematorium. Ik verwachtte elk moment het ‘Waarheen waarvoor’ van Mieke Telkamp uit de luidsprekers, en een vriendelijke medewerker van de discrete catering met een kop thee of koffie om de gortdroge gruismortel mee weg te spoelen die ze ons bij een gemiddelde uitvaart als verse cake in de maag proberen te splitsen. (Zie ook de Grote Uitvaartcaketest van De Volkskrant, 9 mei.)
Op de menukaart in het restaurant van het bezoekerscentrum kwam ik iets nieuws tegen: Het Zwamcijsje. Ik verzin dit niet en herhaal het daarom nog maar een keer zodat u het goed tot u kunt laten doordringen: Het Zwamcijsje. Dus geen saucijsje, wel een ‘hartig broodje’ maar dan ‘gevuld met circulair geteelde paddenstoelen van Hollandse bodem’. Kröller Muller als dealer van paddo’s, het moet qua kolderieke snackinnovatie toch niet gekker worden. Dus ook hier, op de culinaire vlonder van een culturele interval, had de linksdraaiende stikstofmaffia (‘circulair geteeld’) van het gecoiffeerde klimaatkapitaal keihard toegeslagen. En vraag me niet waarom, maar ik kreeg opeens ontzettend veel zin in een onverantwoord lekkere kouwe bal van Cafetaria Schippers aan de Stadsgravenstraat in Enschede. Dat werd er niet minder om toen we op de terugweg Ermelo via de (jawel!) Hamburgerweg inreden. Op dat moment wist ik twee dingen zeker: toeval bestaat niet, en God straft direct.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.