Wereldvreemd
In 2016, vijf jaar nadat ze afscheid van de Tweede Kamer had genomen, schreef Femke Halsema in haar memoires ‘Pluche’ het volgende: ‘Ik ga niet de wachtkamer in van het politieke bestuur om na een paar jaar weer te voorschijn te komen en een Senaatszetel te beklimmen of een burgemeestersketting om te hangen. Nee, het afscheid van de politiek is definitief. En de reden is simpel. Ik heb er genoeg van.’ Even afgezien van het feit dat u en ik het niet in ons hoofd zouden halen om op 50-jarige leeftijd reeds onze memoires te schrijven: de laatste woorden van haar statement (‘Ik heb er genoeg van’) zullen velen als muziek in de oren geklonken hebben. Dat gevoel was namelijk geheel wederzijds: men was wel klaar met haar. De vrijwel unanieme desillusie was dan ook groot toen ze op 11 juli 2018 werd geïnstalleerd als de nieuwe burgemeester van Amsterdam en we nog lang niet van haar af waren, met haar bovengemiddeld hoge bezemsteelfactor, haar kennelijk nog niet verstreken haaibaaiheidsdatum en die stem als een raspende staafmixer.
In haar functie op het riante hoofdstedelijke pluche geeft ze vooral ruim baan aan GroenLinkse stokpaardjes als inclusie, diversiteit en (zoals alleen Geert Wilders dat kan zeggen) ‘gendergekkigheid’. Ondanks de strenge lockdown vanwege corona laat ze een demonstratie van Black Live Matters op de Dam volledig uit de hand lopen. Het boerkaverbod geldt volgens haar niet voor Amsterdam. Na een paar dagen van ernstige rellen op het Mercatorplein tijdens het WK voetbal spreekt ze haar dankbaarheid uit aan de Marokkaanse buurtvaders en gooit ze haar eigen politie voor de bus. En bij de lintjesregen roemt ze Mitchell Esajas, benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau en de man die had betoogd dat demonstraties tegen Zwarte Piet niet per se vreedzaam hoefden te zijn: ‘U heeft onze stad verrijkt.’
Voor iemand die in de criminologie heeft doorgeleerd, maakt ze merkwaardige keuzes om haar private voorkeur te belijden, gepaard aan een grenzeloze naïviteit. Het toppunt daarvan konden we vorige week meemaken, toen ze liet weten ‘geschrokken’ te zijn van het grote aantal geweldsincidenten binnen het Amsterdamse studentencorps. Hoezo ‘geschrokken’? Ze had toch kunnen weten dat de crypto-fascistische branieballen en gesoigneerde bacchanaalbarbaren van dit gedoogde geteisem, deze geprivilegieerde knokploeg van onze toekomstige bestuurlijke elite, alle wetten, normen en geboden van fatsoen, betamelijkheid en welbevinden aan hun boreaalbruine laarzen lappen in een duistere erecode van gebral, gebluf en gebulk, afgeblust met bier, kots en sperma? Het is toch algemeen bekend dat dit soort fossiele kakclubjes altijd de civiel-juridische dans weten te ontspringen omdat paps de juiste vrindjes heeft met chique titels in geprägde titulatuur op geschept folioformaat? Als je daarvan schrikt, dan ben je volgens mij behoorlijk wereldvreemd, moedwillig gestold in je eigen walhallawaan van de GroenLinkse utopie – en dientengevolge volstrekt ongeschikt om leiding te geven aan wat je zelf en vele anderen zo graag als een wereldstad willen beschouwen.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.