Stuifzand
Of het een zegen voor het land is moet nog blijken, maar voorlopig voelt het prima dat D66 in alle provinciale staten veel zetels kwijt is. Op lokaal niveau zijn we evenwel nog lang niet van ze af. Zo konden we in hun clubblad de Tubantia lezen dat de afdeling Enschede van de partij een onderzoek heeft verricht naar ‘vermeende misstanden’ en een ‘giftige sfeer’ respectievelijk ‘onveilige cultuur’ binnen de eigen gelederen. Dit roept ongewild associaties op met het alom bekende ‘slagers keuren hun eigen vlees’-verhaal en inderdaad: ook in dit geval eindigt het sprookje met ‘ze leefden nog lang en gelukkig’. Waar het om ging? Nou gewoon, u weet wel hoe dat gaat. Als een kind van vijf jaar vandaag de dag thuiskomt met een vaag verhaal dat meester Ab van groep vier iets zou hebben gezegd over een havermelkvlekje op de ribfluwelen tuinbroek van juf Annie in groep vijf, dan raken de ouders al in blinde paniek en hollen ze in gestrekte draf naar de Dienst Maatschappelijke Ondersteuning van de gemeente om subsidie aan te vragen voor het instellen van een task force ‘voorkoming havermelkvlekken op ribfluwelen tuinbroeken’.
Zo gaat het ook met volwassen mensen die samen een politieke beweging vormen. De een noemt de echtgenoot van de voorzitter ‘een laf, laag mannetje’ waarop een ander dan weer reageert met ‘adviezen negeren’ en ‘signalen ontwijken’ en nummer drie zeker weet dat er ‘mensen zijn beschadigd’ totdat de onderzoekers het ook niet meer weten en er maar een eind aan breien met de obligate dooddoener dat ze ‘zich niet herkennen’ in de kritiek van de leden en dat ze hun bevindingen niet willen toelichten, maar verwijzen naar het afdelingsbestuur. De hoofdpersonen reageren zoals het hoort met ‘geen commentaar’ en ik heb vast niet alle details vermeld, maar wat ik u vooral niet wil onthouden is de in deze specifieke context cruciale informatie dat een van de onderzoekers Walter Stuifzand heet. Dat verzin je niet.
Ach ja, D66. Ooit was het een progressieve partij van originele denkers als Hans van Mierlo, tegenwoordig is het de kritiekloze applausautomaat voor Sigrid Kaag en Rob Jetten. Onvergetelijk is de geënsceneerde foto waarop zij na de verkiezingswinst van 2021 op een tafel is geklommen voor een ‘spontane’ overwinningsdans terwijl hij met losse handen in de onaneerstand staat te klappen. Het was slechts een van de vele sinistere ideeën uit de duistere koker van Daan Bonenkamp, hun toenmalige spin doctor en niet geheel toevallig dezelfde voze denker die zijn kranige padvinder Sjoerd Sjoerdsma als een vlerkige versie van Joris Driepinter op oorlogspad stuurde met de smerige roddel dat informateur Johan Remkes aan de drank was. Nu is algemeen bekend dat de tanige Groninger na twee jenever pas echt op dreef raakt, maar onbekwaam heeft iemand hem nog nooit waargenomen. Bonenkamp moest dan ook even snel als lafhartig op zijn vuige roddel terugkomen (‘We hebben dat echt niet zo bedoeld’) en wist vervolgens niet hoe rap hij zich uit de voeten moest maken, ver weg van het Haagse geweld naar de relatieve veiligheid van het Twentse medialandschap, godbetert ook nog eens zijn geboortegrond. Als de nieuwe hoofdredacteur van de Tubantia (waar is het historisch noodzakelijke voorvoegsel Twentsche Courant gebleven?) organiseerde hij een lezersdag die volgens zijn eigen ootmoedige inktkoelies uiteraard een ‘invasie van lezers’ trok, net zoals een uiterst objectieve en totaal niet ijdele Ivo Niehe zijn eenmalige optreden in een Parijse peuterzaal ooit ‘een belachelijk groot succes’ noemde. Vroeger had je De Waarheid, het propagandistische dagblad van de communisten. Tegenwoordig heb je Tubantia, His Masters’ Voice van zwalkende dwaallichten als Walter Stuifzand.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.