Majesteit
Allereerst natuurlijk van harte gefeliciteerd met uw verjaardag en met uw tienjarig jubileum. Was het een beetje gezellig gisteren op de uitblinkerslunch? Goed idee om honderd mensen uit te nodigen die zich inzetten voor een ander. Ik kan me voorstellen dat het aan tafel behalve over koetjes, kalfjes en Kèrrolain ook over Mia, Don en Gordon ging. En dat is ongetwijfeld buitengewoon belangwekkend allemaal, maar er speelt nog iets dat u als vader van drie kinderen bijzonder moet interesseren. Zo heeft een ijverige hermelijnteek van uw knipseldienst u misschien gewezen op het bericht dat er ‘minder bezuinigd’ gaat worden op de jeugdzorg, maar voordat u nu gaat denken dat dit een aardig cadeau voor uw verjaardag is: er wordt op dit delicate punt dus wel degelijk bezuinigd, en wel zodanig dat de zwakkeren in onze samenleving opnieuw het kind van de rekening zullen zijn. Nu bent u van huis uit wel gewend aan het recht van de sterksten, waarbij ik u vooral wil attenderen op de vermenigvuldigende capaciteiten van uw grootvader, die bij wijze van voortplantend inzicht al copulerend zijn eigen jeugdzorg compileerde.
Het tastbare resultaat daarvan is een handvol vage tantes die u weliswaar niet op uw verjaardag wilt hebben, maar ons (lees: de Staat der Nederlanden) wel een vorstelijk fortuin kosten, in de vorm van comfortabel masserend zwijggeld, achterstallige restitutie en andere camouflerende emolumenten. Dat kapitaal, majesteit, zou beter besteed kunnen worden aan de zorg voor jongeren in nood. Zeker nu u een staatssecretaris hebt beëdigd, Maarten van Ooijen van de GristenUnie, die wil dat er in de jeugdzorg een einde komt aan de ‘grenzeloze groei’, en nee: daarmee doelt hij niet op het sterk uitbreidende aantal instanties die elkaar op de jeugdzorgmarkt de tent uitvechten met peperdure managementteams, vuistdikke flutrapporten en waardeloze dienstverlening waar ze financieel alleen maar zelf beter van worden. (U kent die klaplopers wel, uw neefje met die bakfietsbril is ook zo’n sneu type.) Nee: de bewindsman die ‘s zondags de dominee in zalvende woorden vanaf de kansel hoort bla-bla-blaten over de barmhartige samaritaan en het belang van naastenliefde, wil dat minder ouders en kinderen professionele hulp vragen, die ‘natuurlijk wel’ beschikbaar moet zijn, maar dat kan volgens hem ook ‘bij sport- en muziekverenigingen, buurt- en inloophuizen’.
Dat zijn, majesteit, u zult het kunnen beamen, nou juist de houtje-touwtje-instanties waarvan u gisteren veel vrijwilligers aan uw tafel hebt gehad. Ze zijn uiterst bedreven en bekwaam in het organiseren van koekhappen, zaklopen, mastklimmen, ringsteken en andere vormen van ongevaarlijke folklore dan wel onschuldig volksvermaak, en onder hen bevinden zich ongetwijfeld kundige BHV’ers en EHBO’ers, maar een zwaluwstaartje knippen of een bloedblaar prikken is wel even wat anders dan pleisters plakken op geestelijke nood bij jongeren. Veertigduizend (40.000!) kinderen zijn de dupe, maar die horen we niet. Nou ja, zult u nu misschien denken, dat zijn er nog altijd minder dan dat er in het stadion van mijn favoriete voetbalclub zitten, en die horen we ook niet als het even tegenzit, maar u bent vandaag in Rotterdam, dus als u het een beetje lollig wilt houden kunt u misschien beter over een ander onderwerp beginnen. En dan morgen even bellen met Mark dat hij nooit meer mag jokken dat er niet gekort wordt op de jeugdzorg, zoals hij dat deed tijdens de regeringsverklaring in januari vorig jaar. Alleen een koningshuis mag liegen, toch?
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.