Fietsenstalling
Er moest een Rotterdams architectenbureau voor aan te pas komen, maar Amsterdam heeft een nieuwe fietsenstalling. Het Parool is er lyrisch over en rept zelfs van een ‘nieuwe standaard in architectuur en logistiek van een Barcelonese allure’, met een luie roltrap zonder treden, die leidt naar een immense hal met paddenstoelvormige kolommen en led-lichtjes om aan te geven waar wel en geen plaats is om de fiets te parkeren. Weliswaar kunnen bakfietsen, scooters en E-bikes er niet in omdat dat bij de aanbesteding in 2016 nog geen optie was, maar verder? Verder regent het klachten (te hoog, te zwaar, te ver, te traag, te duur) en worden de fietsen overal gestald, behalve op de nieuwe locatie. En dat is niet het enige dat niet echt lekker loopt in de GroenLinkse heilstaat aan de Amstel.
Drie jaar geleden kreeg onderwijzend Amsterdam toestemming uit Den Haag om onder voorwaarden onbevoegden voor de klas te zetten, als noodgreep tegen de grote tekorten aan gediplomeerde vakkrachten. De behoefte is zelfs zo hoog, dat zeker vijf basisschooldirecteuren uit Amsterdam na dit schooljaar stoppen, en het tekort neemt alleen maar verder toe. Om deze trend te keren spreken lokale schoolbestuurders over ‘nieuw onderwijs’, waarbij leerlingen les krijgen van bijvoorbeeld kunstenaars, accountants en musici. In dit concept is voor de leraren een meer coördinerende rol weggelegd. Dat lijkt mij ongeveer hetzelfde als aan een filmregisseur te vragen om tijdens de opnamen de toiletten schoon te houden. Of de catering te doen, ik noem maar wat. Toch wil Amsterdam nog vijf jaar doorgaan met het experiment om structureel onbevoegde leraren voor de klas te zetten. En dat valt niet in goede aarde bij onderwijsminister Dennis Wiersma, die (tussen zijn driftbuien door) ervan overtuigd is dat een vaste leraar beter is voor iedereen, waarin hij bijval krijgt van de Amsterdamse onderwijswethouder Marjolein Moorman: ‘Goede leerkrachten voor de klas is de enige manier om te zorgen dat alle kinderen goed onderwijs krijgen en dat er geen ongelijkheid ontstaat. Aan die basis mag je nooit tornen.’ Oftewel, in de woorden van vakbondsman Thijs Roovers over leerlingen die vanwege uitgevallen lessen door de stad dwalen: ‘Op dit moment zijn we de toekomst van een hele generatie jongeren aan het verneuken.’
Misschien moeten ze in Amsterdam eens aan een Rotterdammer vragen hoe je dat ook alweer doet, goed onderwijs organiseren. Het commentaar in de NRC draait er namelijk niet omheen: ‘De rest van Nederland weet allang hoe je het lerarentekort oplost. Door schoolbesturen en ‘onderwijsadviseurs’ te ontslaan en docenten en schoolleiders weer de baas te maken. Door leraren betere contracten te geven, door voorbereidingsuren en overwerk uit te betalen, door minder administratieve taken voor leraren, betere begeleiding van jonge en nieuwe leraren, minder zweeftaal op de pabo, en minder werkdruk. We hebben geen enkele behoefte meer aan bestuurders en ministers die met ondoordachte plannen en ronkende woorden simuleren dat ze er keihard aan werken, maar in werkelijkheid geen flauw idee hebben wat ze eraan kunnen doen.’ Oftewel: geen woorden maar daden. Feyenoord wordt er kampioen mee. Je hebt niets aan een überhippe fietsenstalling als die niet gebrukt wordt. Mijn generatie heeft nog gewoon les gehad, in een vak dat je kon leren. Lé-ren.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.