Rechtszaak
Rai Vloet was met zestien doelpunten clubtopscorer van Heracles in het Eredivisie-seizoen 2020/21. Op 14 november 2021 was hij betrokken bij een auto-ongeluk, dat aan een vierjarig jongetje het leven kostte. De politie bevestigde twee maanden later dat hij tijdens het ongeluk de bestuurder was en onder invloed van drank veel te hard had gereden. Op 15 januari speelde Vloet met Heracles mee tegen NEC, wat leidde tot protesten onder de eigen supporters en een week later werd hij alsnog door zijn club geschorst. Vorige week eiste het OM een celstraf van 3,5 jaar nadat hij had verklaard een paar glazen alcohol gedronken te hebben en met zijn cruise control in de weer te zijn geweest. Omdat hij tegenwoordig in Rusland woont en werkt, is het nog onduidelijk wat er daadwerkelijk met zijn uiteindelijke straf zal gebeuren. Dat mag voor ons rechtsgevoel dan nóg zo onbevredigend zijn, en rijden onder invloed is so wie so misdadig, en – het meest verschrikkelijke van alles – die ouders krijgen hun zoontje nooit meer terug: Rai Vloet had tenminste nog het fatsoen om wél aanwezig te zijn bij zijn rechtszaak, waar hij natuurlijk niet op zat te wachten.
Hij heeft zich buitengewoon onverantwoordelijk gedragen, maar niemand rijdt voor zijn plezier een kind dood. Hij had in die wedstrijd tegen NEC nooit opgesteld mogen worden, en zo kunnen we nog wel even makkelijk doorgaan vanuit onze comfortabele positie in de vrijblijvende beoordelingsstand. Feit is wel dat deze voetballer meer lef in zijn donder heeft dan Quincy Promess, die zich angstvallig schuil houdt achter de muren van zijn Moskouse voetbalburcht – en achter de zoveelste mispeer van ons fantastische justitie-apparaat, dat het bewijs voor zijn moorddadige wangedrag op ondeugdelijke gronden verkregen schijnt te hebben. Ik wil de lat zelfs nog wel een tandje hoger leggen: Rai Vloet toont meer karakter dan Oczun Kökcü en Redouan El Yaakoubi, de captains van Feyenoord en Excelsior, die afgelopen zondag opnieuw weigerden om de One Love-aanvoerdersband te dragen (‘mag niet van geloof’). Maar ja, op slaafse lafheid staat nu eenmaal geen straf. Sterker nog: dan ben je voor sommigen een held. Rai Vloet is geen held, maar zeker ook geen lafaard. En zullen we het oordeel verder maar aan de rechter overlaten?
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.