Koningshuis
Alexandra van Huffelen van D66 was in het vorige kabinet verantwoordelijk voor de afhandeling van de financiële schade die de slachtoffers van het toeslagenschandaal hadden geleden. Hoezeer ze ook haar best deed om zo menselijk mogelijk over te komen, met haar ravissante garderobe en haar deftige dictie speelde ze een bij voorbaat verloren wedstrijd. Ze kwam niet geloofwaardig over en het hielp ook niet dat ze de getroffen burgers niet veel meer had te melden dan dat het ‘nog heel lang’ zou duren voordat er schot in hun dossier zou komen. Intussen is ze benoemd tot staatssecretaris voor Koninkrijksrelaties, hoewel ze op dat gebied geen enkele specifieke kennis had en moest bekennen wel eerst even ‘wat huiswerk te moeten doen’. Dat ze dat niet helemaal goed gedaan had, bleek wel uit haar niet te missen présence tijdens het bezoek van de Oranjes aan ‘onze overzeese geslachtsdelen’ zoals Gerard Reve de Antillen en de belendende percelen placht te omschrijven.
Het is immers een belangrijk onderdeel van het protocol dat leden van het reisgezelschap zich qua presentatie niet onderscheiden van het koninklijk smaldeel, maar daar had madame kennelijk geen boodschap aan: er kon geen filmpje voorbij komen, of ze stond, liep of zat op de eerste rang, en niet voor een dubbeltje gelet op haar exotische kledij. Vooral het clipje op YouTube, waarop ze met haar excellente derrière uitbundig op de promenade van een dubbeldekker (!) staat te hupsen, is een nadere bestudering waard. Naar het schijnt is speciaal voor een omschrijving hiervan in de nieuwste editie van het bovenwindse woordenboek het lemma ‘huffelen’ opgenomen, als de officiële papiamento-variant op ‘swaffelen’. Verder had het bezoek vooral veel weg van een royaal gevierde vakantie, met veel lokale folklore en de diepgang van een snorkel, wat met de onmiddellijke nabijheid van zulke koraalblauwe stranden inderdaad geen overbodig attribuut is.
In de onvermijdelijke wandelgangen ging het vooral over het forensische debuut van Amalia, die in deze tropische atmosfeer haar vuurdoop beleefde en tussen alle protocollaire verplichtingen zichtbaar van de haar geboden vrijheid genoot, al had ze het naar eigen zeggen nog steeds ‘heel moeilijk’ en daar keek ze redelijk wanhopig bij. Het is natuurlijk ook diep droevig dat ze in Nederland niet zonder beveiliging kan vanwege bedreigingen uit de criminele hoek. Bovendien moet ze zich, gelet op het moorddadige geklungel van het misdadig slechte justitie-apparaat bij de drie moorden rond ‘de kroongetuige’ (zijn broer, zijn advocaat en zijn vertrouwenspersoon), inderdaad ernstige zorgen maken, maar er is een eenvoudige oplossing voor: kappen met die flauwekul. Stop met de monarchie. Geen weldenkend mens zal het haar kwalijk nemen als ze deze poppenkast dicht doet en de sleutel weggooit. Dan heeft de mocro-maffia aan haar geen doelwit meer, krijgt ze haar leven terug en kan ze het stelen van de show lekker overlaten aan Hekking-types als Van Huffelen, mag ze haar eigen hart volgen in plaats van dat ze moet kiezen uit de beduimelde catalogus van tweedehands Habsburgse kadetten uit de derde Oberliga en, misschien wel het grootste voordeel, hoeft ze het ook niet meer mee te maken dat vervelende columnisten over haar figuur beginnen te zeiken.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.