Tennisser
Mark Koevermans zal vooral de nationale sportgeschiedenis ingaan als de tennisser die in 1993 als nummer 155 van de wereldranglijst Nederland een sensationele zege in de Davis Cup bezorgde door vanuit een schijnbaar kansloze positie de beslissende wedstrijd tegen Serge Bruguera te winnen. De partij duurde vier uur en veertig minuten, waarna eeuwige roem zijn verdiende loon was. Twee jaar geleden vond Koevermans zichzelf terug als directeur van Feyenoord, waarmee voor hem als Rotterdammer een jongensdroom in vervulling ging, die evenwel al snel in een nachtmerrie eindigde toen ‘ontevreden supporters’ (lees: hersenloze debielen) hem en zijn gezin het leven onveilig maakten. Dat zijn dus dezelfde hufters die hun club door het afsteken van vuurwerk al vele tienduizenden euro’s aan boetes hebben bezorgd. Die bij thuiswedstrijden tegen FC Twente niets beters weten te verzinnen dan het produceren van gillende keukenmeidgeluiden. Die in verschillende Europese steden al brandschattend volgens de beproefde strategie van de verschroeide aarde een spoor van vernieling en verwoesting hebben achtergelaten. Die vorige week met blind geweld en zinloze woede een razzia organiseerden tegen het bestuur van Union Berlin op een Rotterdams terras. En die van harte bereid zijn om voor die vieze vuile NSB’er van een Steven Berghuis op de middenstip van de Kuip een galg op te tuigen, bij wijze van geintje dan hè?
Maar het zijn niet alleen de gemankeerde kolibribreinen die Koevermans het leven zuur maakten. Ook de mannen van Veronica Inside (toegegeven, mijn guilty pleasure) hebben dit op hun geweten. Ze lieten geen gelegenheid onbenut om Koevermans als ‘die tennisser’ neer te zetten, net zoals PSV-directeur Ton Gerbrands bij hen voor altijd ‘die korfballer’ zal blijven, Martin van Geel bespot zal worden vanwege zijn echtgenote (‘dat wijf’) en Stanislav Manolev (‘Manolevje’) op schandalige wijze is weggepest. Derksen en Van der Gijp hebben hun machtspositie misbruikt om Koevermans en andere weerloze slachtoffers consequent als onbekwame losers neer te zetten en als je dat maar vaak genoeg herhaalt gaan sommige mensen vanzelf geloven dat er op z’n minst een kern van waarheid in moet zitten. Koevermans heeft, kortom, geen eerlijke kans gekregen en alleen daarom al verdient hij een mooie positie ergens in de luwte, ver weg van de haat en de wrok bij het gemene grauw in de Kuip. Misschien hebben ze bij Sparta, die andere Rotterdamse club, maar dan fatsoenlijk, een functie voor hem. Of anders, om de cirkel rond te maken, een plek in de begeleiding van het Davis Cup-team. En natuurlijk deed Sheriff Grapperhaus ook weer zijn gebruikelijke Opsteltentje (‘keihard aanpakken’), dus daar horen we nooit meer iets van.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.