Louis d’Or
Het waren voor Nederland aanvankelijk vooral de Olympische Spelen van de falende leiding. Het begon allemaal met de fatale beslissing van chef de mission Pieter van den Hoogenband om geen charter te nemen voor de vlucht naar Tokyo en zo het coronavirus als ongewenste passagier mee te nemen. Misschien had technisch directeur Maurits Hendriks, nota bene uitvinder van de zogenaamde losersvluchten, hem op een idee gebracht, maar dan wel het verkeerde. Eenmaal aangekomen ging het op vele fronten afschuwelijk mis: Max Caldas stuurde zijn hockeyers met twaalf man het veld in, Loes Gunnewijk liet de wielrensters spartelen met een Oostenrijkse ver voor het peloton, Gerben de Knegt zag bij het mountainbiken een schans over het hoofd en toen moest bmx’er Niek Kimmann nog in botsing komen met een overstekende official.
Het moge duidelijk zijn dat ze bij NOC*NSF een kapitale blunder hebben gemaakt: ze hadden aan slechts één man de leiding moeten geven en wel vanaf acquit carte blanche op alle vitale punten. Wie dan? Louis van Gaal natuurlijk! Van den Hoogenband exit, Hendriks moven, Van Gaal takes over, TeamNL on fire. Parijs 2024: 36 keer goud. Hij gaat de geschiedenisboeken in als Lodewijk de Negentiende, maar in een vertrouwelijk evaluatierapport suggereert hij zelf de titel ‘Louis d’Or’ met als aanvullende wens een standbeeld op alle pleinen in Nederland, opgetrokken uit 14 karaats goud. Enkele hoogtepunten uit zijn CV daarna: Informateur kabinetten Rutte V, VI en VII. Voorzitter task force NEXIT: Nederland uit de Europese Unie. Coördinator vaccinatiecampagne omega-virus Covid 21. Winnaar Peter R. de Vries-bokaal.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.