Condooms
Het is een gouden traditie dat er tijdens de Olympische Spelen veel aandacht wordt besteed aan het bedrijven van de oudste sport ter wereld, zijnde het copuleren. Met een gezonde geest in een gezond lichaam is dat geen wonder, waarbij moet worden aangetekend dat sporters die in een vroegtijdig stadium uitgeschakeld zijn nog voldoende vermogen over hebben om in het gezelschap van gelijkgestemden een fysieke compensatie voor het gemiste edelmetaal te zoeken in de vorm van een fikse wippartij, die na maanden van gedwongen onthouding een welkome afleiding betekent. De organisatie had hiermee in vorige jaren dan ook ruimschoots rekening gehouden door bij de ravitaillage voor duizenden dollars aan condooms ter heschikking te stellen. Het schijnt zelfs dat omgerekend elke atleet, als hij of zij de gehele voorraad zou aanspreken, het landelijk gemiddelde met enkele tientallen procenten omhoog zou eh…, krikken.
Omdat zulks voor sommige landen te gortig werd, gingen enkele nationale comité’s over tot het instellen van de zogenaamde losersvluchten, waardoor het aantal pompende bewegingen in de lumbale regionen werd beperkt tot het hoogst noodzakelijke c.q. het maximaal haalbare. Nu blijkt dat de verplichte social distancing vanwege het coronavirus elke vorm van fysiek contact uitsluit, en daarmee ook het tussenbeense, is op het hoogste niveau besloten dat de condooms deze keer na afloop van het toernooi worden verstrekt, als een soort souvenir om de aandacht te vestigen op de strijd tegen HIV en aids. Dus als u een dezer dagen een wielrenner, hardloper, speerwerper of andere deelnemer op Schiphol ietwat stijfjes de vliegtuigtrap af ziet klunen, dan weet u genoeg: die heeft het ultieme hoogtepunt van de lichamelijke apotheose, de absolute climax van het citius-altius-fortius-ideaal, nog niet mogen proeven. Je kunt als sporter ook te laat pieken.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.