Hongerklop
Dat kan alleen in Nederland: vier volwassen mannen die in De Wereld Draait Door praten over een hongerklop die uiteindelijk geen hongerklop was. Het ging over de inzinking die Matthieu van der Poel trof in de beslissende fase van het WK in Yorkshire. Vooraf was het eigenlijk alleen nog maar de vraag wie er links en rechts naast hem op het erepodium zouden staan, want hij was de grote favoriet, en niemand anders. Daar ging het om, en om de hongerklop die uiteindelijk dus geen hongerklop was. Tafelheer Arjan Lubach zat erbij en keek ernaar, als een konijn in het zicht van de koplamp. En zo wordt er wat afgeouwehoerd in dit land. Over het klimaat, bijvoorbeeld, en alles wat daar bij gehaald wordt. Het meeste gaat aan mij voorbij, want om nou te zeggen dat ik een linksdraaiende milieufreak ben, mwah. Maar ik zie ook wel dat er iets moet gebeuren. En wat zou het dan mooi zijn als we daar met onze sporten een bijdrage aan kunnen leveren. Maar nee, het benzineslurpende en kerosinewalmende circus van de Formule I moet zonodig naar de kwetsbare duinen rondom het Zandvoortse circuit van onze patserprins, terwijl in Assen qua logistiek en infrastructuur alles klaar ligt. Op dit moment is het WK atletiek in Doha, waar de airco’s op volle kracht loeien om de temperatuur nog enigszins dragelijk te houden voor de atleten en voor de toeschouwers die er nauwelijks zijn. En over twee jaar gaan we met z’n allen voetballen in de woestijnhitte van Qatar. Soms vraag ik me wel eens af of ik de enige ben die dat dus niet normaal vindt. En toch doen we het. Het zal de hongerklop wel weer wezen.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.