Puinjoop
Totdat we een brief kregen dat we daar weg moesten om plaats te maken voor de TOS, zaten we in de Beugel Bunker met een vast groepje heel plezierig op de rijen 2 en 3 tegen de middellijn aan. M'n zus en m'n zwager, een paar hockeyvrienden, een moeder die altijd haar dochter en andere lekkere snoepjes bij zich had en een man die elke wedstrijd uit Lochem kwam fietsen. Kurt van der Paar was onze superstar, Chris de Witte kon je gewoon in het winkelcentrum tegenkomen, Sjakie Polak zwaaide bij het uitlopen altijd even vriendelijk terug en Spira Grujic was de baas. Veel meer was het niet, en er zaten wedstrijd tussen die het aangluren niet waard waren, maar we waren er dik tevreden mee. FC Twente was een beetje van ons.
Dat gevoel verdween snel toen Joop Almighty aan de macht kwam nadat Johan Plageman de club van het faillissement had gered. Oké, we werden kampioen, maar dat kwam toch vooral doordat Bryan Ruiz zo verstandig was om er vlak voor tijd vaak nog even de winnende goal in te leggen op aangeven van Theo Janssen. Daarna is het misgegaan met luchtkastelen en gouden bergen. Scoren in de wijk. Working on a dream. Más que un club. Steine statt Beine: Joop kon het allemaal uitleggen en iedereen geloofde hem. Totdat de opgeblazen zeepbel met een geweldige knap uit elkaar spatte. De rest is bekend en ik geloof echt dat dit het beste is dat de club kon overkomen. We gaan weer normaal doen. Geen exotische miskopen meer, maar Twentse jongens uit de buurt. De tijden keren terug van Karnebeek, Oude Kamphuis, Vennegoor of Hesselink, Ter Avest en Ten Hag. En we vragen de KNVB of we met tien man mogen spelen, zonder Castaignos in de spits, en met Schilder als linksback bij de tegenpartij. Moet u eens opletten hoe vaak er gescoord gaat worden.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.