Koning zonder land
Het logo is spuuglelijk, maar verder heb ik nog nooit zulke mooie Olympische Spelen gezien als dit jaar. De plaatselijke VVV had zich geen betere reclame kunnen wensen en qua citymarketing gaat Londen zonder meer voor goud. De locaties zijn stuk voor stuk fantastisch en een lust voor het oog. Het beachvolleybal, het zeilen, het wielrennen, de marathon, ja zelfs het handboogschieten: ik heb het allemaal langs zien komen en met volle teugen genoten, niet alleen van de spanning en de sport, maar vooral ook van het decor. Minder te spreken ben ik over verbale struikelpartijen als “De media is zeer kritisch” (Willem-Alexander) en “Je kunt je geen misslag veroordelen” (Jacco Verhaeren) terwijl ook “De gedoodverfde favoriet” weer regelmatig viel op te noteren. En intussen is er op de toepassing van de spelregels eveneens het nodige aan te merken. Die is namelijk niet geheel duidelijk, om niet te zeggen: niet eenduidig. Aziatische badmintonners zijn naar huis gestuurd vanwege vals spelen en een Algerijnse atleet werd gediskwalificiceerd omdat hij zijn race liet lopen, maar onze surfer Dorian van Rijsselberghe, die met bruut machtsvertoon de concurrentie op twee weken achterstand had gezeild en de tiende race niet meedeed omdat hij in de laatste wedstrijd alleen maar niet hoefde te verdrinken om toch goud te winnen, ging vrijuit. Het is een Nederlander, dus ik zal geen slapende honden wakker maken, en het was natuurlijk ook heel stoer, maar of het ook zo sportief was? Tja, en dan kunnen we alleen maar heel diep buigen voor Epke Zonderland, die de zwaartekracht definitief overwonnen lijkt te hebben en hoewel hij zelfs in zwevende toestand met beide benen op de grond blijft staan heeft hij het contact met de aarde totaal niet nodig. Daarom stel ik voor dat hij voortaan door het leven gaat als: koning zonder land.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.