Sportzomer
Een van de mooiste momenten in deze sportzomer tot nu toe vond ik het eind van de halve finale op Wimbledon tussen Murray en Tsonga. Een volley van de Schot schampte het kalk en dat zou op matchpoint de beslissing moeten zijn. De lijnrechter gaf de bal echter uit en toen moest hawkeye uitkomst bieden. De grote Fransman ging met een brede grijns aan het net staan en lachte zijn tegenstander vrolijk toe, alsof hij zeggen wou: maak je maar geen zorgen vriend, die bal was honderd procent in, ik heb het zelf gezien, je hebt gewonnen. Waarna hij inderdaad gelijk kreeg en Murray van harte kon feliciteren. Een staaltje van spontane sportiviteit, zoals je dat tegenwoordig nog maar zelden ziet. Uniek was ook de enorme vreugdesuitbarsting in de ploegleiderswagen van de Franse wielrenner Thibaut Pinot, die na de zware etappe naar Porrentruy als eerste over de meet kwam. Zijn baas had hem gedurende de laatste kilometers vanaf de achterbank door het open raam naar de overwinning toegeschreeuwd en toen die hem niet meer kon ontgaan, viel hij zijn buurman in de armen om het uitbundig te vieren. Dat leverde prachtige televisiebeelden op en dan neem ik de cliché's uit de monden van Maarten Ducrot en Herbert Dijkstra, met vooral veel spervuur aan demarrages om uit de greep van het peloton te blijven, op de koop toe. Tja, en dan moet ik natuurlijk ook nog een mening hebben over Louis van Gaal als onze nieuwe bondscoach. Van mij had Van Marwijk niet weg gehoeven, integendeel, ik had hem zelfs graag de kans geboden om schoon schip te maken en rondom Wesley Sneijder, Adam Maher, Luuk de Jong en Tim Krul een nieuw en gretig team op te bouwen. Maar nu hij zelf is weggegaan, is Van Gaal geen slechte keus, vooral qua amusementswaarde van zijn externe communicatie met de vrienden van de pers. Waarbij ik me nu al zeer verheug op de live uitgezonden persconferentie van woensdag 16 oktober 2013, een dag na de beslissende 2-1 nederlaag bij Turkije. (“Media: min min.”)
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.