Het spuitkruisje
Mensen die me kennen weten dat ik slecht tegen mijn verlies kan. Of het nu om een spelletje kaarten, een onschuldige weddenschap of een serieuze offerte gaat: ik ga voor de winst en het doel heiligt de middelen. U mag het kinderachtig vinden, en dat is het natuurlijk ook, maar het blaadje met de eindstand van de jaarlijkse scrabblecompetitie tegen mijn vrouw tijdens de vakantie heb ik doorgeslikt. Toen het bevriende echtpaar dat in Limburg een paar dagen langs kwam wegging, vond ik dat oprecht jammer, want het was erg gezellig geweest – behalve dat hij met overmacht elk partijtje jokeren won. En als FC Twente bij wijze van hoge uitzondering een keer verliest, wat voor onze vrienden in Hilversum en Amsterdam helaas slechts weinig voorkomt, dan ben ik echt chagrijnig.
Vorige week vrijdag was er bij ons op de club een barbecue voor de vrijwilligers, voorafgegaan door een biertapwedstrijd. Ik zal het maar meteen vertellen: ik eindigde niet eens bij de eerste vijf. En ik had nog wel zo goed opgelet tijdens de briefing van de Heineken-man. Het glas goed spoelen met koud water, even laten schrikken op het spuitkruisje, niet tegen de tap laten komen, eerst de koolzuurprop laten ontsnappen, krachtig tappen en het schuim onder een hoek van vijfenveertig graden afscheppen met de spatel, die daarna absoluut niet op het plateau mag blijven liggen, maar in het daarvoor bestemde glas moet worden gezet. Alles ging goed en ik tapte een blond schuimend biertje dat ik met gepaste trots hapklaar met het logo naar voren op de bar zette – totdat de Heineken-man me er streng op attendeerde dat ik de handeling met het spuitkruisje vergeten was.
Verloren van een spuitkruisje, hoe treurig kan het zijn.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.