Gedoog-hooligan
De oude manager had al voor heel wat hete vuren gestaan, maar dit was andere koek. De directie van de club had hem er niet voor niets bij gehaald. In de selectie voor het nieuwe seizoen zaten drie sterke karakters en aan hem de uitdaging om ze op één lijn te krijgen. Daar zat hij dan, de wijze man met de witte haren. Tegenover hem een katholieke rat, een liberale betweter en een blonde pestkop. Je zag ‘m denken: en die drie moet ik op één lijn bij elkaar zien te krijgen, met de ferme wil om er samen iets van te maken? Nou, dan moesten ze maar eens beginnen om afzonderlijk, man tegen man, met hem te gaan praten. Vanuit een positieve grondhouding, dat sprak vanzelf. De katholieke rat wilde van alles, maar niets over links. Dat had de oude manager niet anders verwacht, maar die kreeg hij met zijn jezuïtische achtergrond zeker zover dat hij wel mee móest. De liberale betweter wilde vooral bezuinigen, maar dat moest dan speciaal over de ruggen van de minder bedeelde supporters gaan; de rijkeren mochten er niks van merken, want die hadden de club per slot van rekening groot gemaakt. Zolang het volk in de skyboxen maar kon blijven rammelen met de juwelen vond hij alles best. En dan was er nog de blonde pestkop, van wie Achmed en Ibrahim niet mochten meedoen, omdat alle Achmeds en Ibrahims islamitische allochtonen zijn en alle moslims potentiële terroristen die door het leger in de knie geschoten, vervolgens etnisch geregistreerd en tenslotte met hun dubbele paspoort naar hun land van herkomst gedeporteerd dienen te worden. Dit is het land van Henk en Ingrid, ja?
De oude manager schudde zijn hoofd. Dat ging hem niet lukken, tenzij – en hij verzon een list, net zoals hij vroeger talloze katholieke ratten, liberale betweters (blonde pestkoppen waren er in zijn tijd nog niet), linkse luizen en gristelijke mannenbroeders op hun door hem gewenste plek had gekregen. Hij liet de drie mannen alleen en de bal het werk doen. Het leek een gok, maar warempel, de bal rolde zomaar de goede kant op. Ze hadden elkaar gevonden. De katholieke rat mocht slinks grijnzend het vuile werk gaan opknappen. De liberale betweter werd als de nieuwe aanvoerder de goddelijke held van het grote geld in de skyboxen. Samen vertegenwoordigden ze een meerderheid binnen de nieuwe ploeg. En de blonde pestkop mocht als gedoog-hooligan vanaf de zijlijn ongestraft blijven schreeuwen en schelden dat alle Achmeds en Ibrahims ongewenste vreemdelingen zijn in het land van Henk en Ingrid en alle moslims potentiële terroristen die door het leger in de knie geschoten, vervolgens etnisch geregistreerd en tenslotte met hun dubbele paspoort naar hun land van herkomst gedeporteerd dienen te worden. De oude manager knikte dat het goed was. Hij verzon er meteen maar een nieuw woord bij: gedoog- akkoord. Mooi wollig, zeer jezuïtisch.
Dit was Nederland, goedenavond.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.