Opgebaard
Gisteren was het vijf jaar geleden dat Theo van Gogh in de naam van Allah werd afgeslacht en op klaarlichte dag midden in Amsterdam lag opgebaard. Het zal u niet ontgaan zijn. Het was, waarschijnlijk niet geheel toevallig, ook de dag waarop Geert Wilders weer eens wild om zich heen sloeg en Rita Verdonk nog een laatste wanhopige poging waagde. Intussen is de discussie allang ontaard tot een ordinaire welles-nietes-woordenstrijd. Bij het niveau daarvan kunnen we de nodige vraagtekens zetten, maar zolang het bij woorden blijft hoeven we ons nog niet al te veel zorgen te maken.
Gisteren was het ook vijf jaar geleden dat Gerrie Knetemann plotseling stierf. Eerlijk gezegd was dat voor mij net zo’n schok als die laffe moord in de Linnaeusstraat, en wat mij betreft is “opgebaard” de link tussen beiden. Want opgebaard, zo kwam De Kneet vaak de meet over, in dat mooie jargon van hem. Uitgewoond, ook goed. Niemand die dat zo mooi kon zeggen. Bijna niemand ook die zo hard kon fietsen. Bijna niemand, want zijn wielercollega Fedor den Hertog kon er ook wat van. Jammer dat die nooit definitief is doorgebroken, want die fietste echt iedereen naar huis als hij dat wilde. En qua uitspraken zat hij op één lijn met Knetemann. Mijn favoriete Den Hertog-quote: “De hemel geeft en wie vangt die heeft.”
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.