Kardinale punten

7 juli 2009

Mooie beelden van Wimbledon 2009: de close ups van de vrouwen van Andy Murray en Andy Roddick in de VIP-box. De heren wisten het toernooi niet te winnen, maar ze hadden zo te zien al een hoofdprijs in de Grand Slam. Ook geheel niet verkeerd: het T-shirt dat Serena Williams op de persconferentie na haar zege droeg met de veelzeggende tekst “Do You Like My Titles?” op de kardinale punten. Hoezo balcontact? Maar misschien wel het allermooiste beeld was de poker face van Ilie Nastase in de ereloge. Ik zag ‘m een paar keer langs komen op de BBC (waar ik naar kijk om dat achterlijke ouwewijvengezeur van Eltingh en Haarhuis op de Nederlandstalige zenders niet te hoeven aanhoren) en elke keer was het weer genieten geblazen van die Roemeense bandiet (“great talent, terrible temper”). Hij zat er bij als een maffiabaas die zojuist opdracht had gegeven om z’n voornaamste rivaal uit de weg te ruimen.

Een andere reden om BBC te kijken is het commentaar van Boris Becker, wiens Engels nog steeds klinkt als dat van Dr. Strangelove in die film met Peter Sellers. Wimbledon, dat is traditie zoals die alleen in Engeland nog de kans krijgt. Aardbeien met slagroom en de pink omhoog. Dus moet je ook niet verbaasd opkijken als Roger Federer voor de finale verkleed als een Venetiaanse ijscoman het centre court betreedt. Alleen op Wimbledon was het mogelijk dat Jimmy Connors ooit een protesterende John McEnroe openlijk de les las: “Behave, this is Wimbledon”. En toch mag het wat mij betreft met één onderdeel van de traditie wel wat minder: zoals er met de ballenjongens en ballenmeisjes wordt omgegaan, of hoe ze zich kennelijk dienen op te stellen, dat is pure slavernij. Ik zou mijn zoon verbieden ballenjongen op Wimbledon te zijn. Maar ja, ik verbied ‘m wel meer.

Kijk ook op www.twentesport.com.